Skip to main content

Expeditiereis rondom Spitsbergen met de Plancius! van Oceanwide Expeditions. Oog in oog met de IJsberen en veel meer……..

3 t/m 14 augustus 2011
Spitsbergen is een eilandengroep in de Noordelijke IJszee, zo´n 565 km ten noorden van Noorwegen. De geografische ligging is tussen 74°-81° NB en 10°-35° OL. De oppervlakte is ca. 63.000 km², waarvan 60% bedekt is met gletsjers. Op de hele archipel wonen, afhankelijk van het seizoen, 3000 tot 4000 mensen, waarvan ongeveer de helft in de hoofdstad Longyearbyen. De naam Spitsbergen is gegeven door de Nederlander Willem Barentsz in 1596, toen hij onderweg was naar Nova Zembla, op zoek naar een noordelijke route naar Oost-Azië. In 1920 werd in het Verdrag van Spitsbergen vastgelegd dat de eilanden onder Noors toezicht kwamen. Een groot deel van het landoppervlak van Spitsbergen, met inbegrip van het kustgebied is beschermd natuurgebied. Zie onderstaande kaart (zwarte pijl wijst naar Spitsbergen, rechter onderkwadrant: Scandinavië; linker onderkwadrant: IJsland en Groenland).

3 augustus, Bergeijk – Amsterdam – Oslo – Longyearbyen: Vanuit Schiphol naar Oslo met SAS. 11.10 uur vertrek met aankomst 12.55 uur. Op zich niet zo’n probleem alleen ik kan pas door naar Longyearbyen om 20.40 uur. Wachten dus in Oslo. Het weer was prima, beter dan in Nederland, dus even lekker in het gras gelegen aan de start- en landingsbanen van Oslo Airport. Aankomst op Airport Svalbard/Spitsbergen om 23.30 uur, midden in de nacht maar met de zon aan de hemel. Het wordt hier in deze periode niet donker.

Op naar mijn pension. De bus rijdt gelukkig nog deze nacht, dus ik wordt netjes aan de deur afgezet bij pension 102. Slapen dus, valt niet mee als het gewoon licht is. Twee Polen op de kamer waarvan er een mij nog een Vodka aanbod doet maar die zooi heb ik nu niet echt nodig. Verder overigens wel twee leuke en geschikte gasten.

4 augustus, Longyearbyen: GPS 1600 position: 78˚14.0’N, 015˚35.4’E – Weer: Bedekt, Regen, Wind, Temperatuur 4 ˚C. Na een goed ontbijt, in Pools gezelschap maar eens wat verkennen in Longyearbyen. Heb na de expeditietocht nog een dag hier, vandaar dat ik vandaag het Svalbard Museum maar over sla.

Deze middag wordt er om 16.00 uur ingescheept op de Plancius. Dit doen we via zodiacs omdat ons schip niet aan kan/mag leggen aan wal. Ik lig op kamer 202 op deck 2, samen met een drietal Duitse vrienden. Vanavond ontvangen we alle instructies over de reis en ook het schip. Oftewel: wat mag wel en wat niet!! Tevens ontruimingsoefening gehad, op zich wel leuk maar hopelijk niet noodzakelijk. Je kunt het maar een keer geoefend hebben.

5 augustus, Ny Alesund: GPS 0800 position: 78° 56’N, 011° 56’E – Weer : Helder, Wind met 4 – 5 Bft. uit noordoosten. Zo de eerste nacht aan board zit er op. Je kunt hier prima slapen, daarbij heeft een ieder wel zijn privacy omdat alle bedden afsluitbaar zijn middels gordijnen. Sanitair is meer dan prima en voldoende ruim opgezet. We maken een landing in Ny Alesund, alwaar we het nodige terug kunnen vinden van de poolreizen die Roald Amundsen heeft gemaakt. Zijn standbeeld staat er nog. We treffen hier aan het noordelijkst gelegen postkantoortje van de wereld. Uiteraard versturen we hier een kaartje, wat later blijft meer dan zes weken onderweg is voordat het Bergeijk (NL) bereikt.

Na de middag maken we een landing in Tinayrebukta, alwaar we een leuke wandeling maken. De scheepsdoctor uit Zwolle (NL) en deze jongen hebben de weg naar elkaar al redelijk gevonden. Leuke gast die zelf ook van fotograferen houdt zoals ik. Prachtige wandeling met diverse rendieren en als toetje een prachtig uitzicht op de Plancius die op ons wacht in de fjord. Schitterend!!

Later op de dag langs de prachtige Lillehoekbreen gevaren. Schitterend gletsjerfrond van 22 km breed aan de flordzijde. Machtig, prachtig en wat geeft dit een een gevoel van “wat zijn we toch klein”.

Het Nederlands/Belgische team begint al leuke en gezellige vormen aan te nemen. Bestaande uit: Dan & Anke uit Heelsum, Marjan uit Steenwijk (Heineken liefhebster!), Scheepsdoctor Aldwin uit Zwolle, Mia uit Belgie, de moeder van stuurman Frans die op het laatste moment nog mee kon om een opgevallen plaatsje op te vullen. Leuk en gezellig team!!

6 augustus, Woodfjord – Stationsoya:
GPS 0800 position: 79°43.6N, 13°55.6E – Weer: Rustige zee, Bewolkt, Temperatuur 5 °C. Na een goed ontbijt met de zodiacs op pad, kennelijk is er ergens een ijsbeer gezien. Yep, mijn eerste ijsbeer in het wild. Deze ontbrak nog in mijn “berenlijstje”, de rest van de berensoorten heb ik allemaal gezien tijdens mijn Alaska en Canada reizen. Prachtig beest, feit blijft wel dat een ijsbeer thuis hoort op het ijs en niet op deze ondergrond. Wellicht maken we dat ook nog wel mee??

Tijdens het ochtendprogramma nog enkele “eilandjes” bezocht, maar dit stelde niet zoveel voor. Waren we maar wat langer bij de ijsbeer gebleven, mijn inziens was dat de beste optie voor deze ochtend geweest. ’s Middag prachtige wandeling gemaakt in Bockfjord, vooral veel stenen. Vulkanisch gebied met nog enkele waterbronnen die op een constante temperatuur worden gehouden. Vanwege de ondergrond en het stijgingspercentage een pittige wandeling.

Terug aan boord lekker gegeten, door de wandeling ook wel sterke trek gekregen. ’s avonds nog een lekker biertje in de panorama bar op deck 5. Gezellig!

7 augustus, Sjuoyane – Phippsoya: GPS 0800 position: 79°38.5N 013°19.9E – Weer: Bedekt, Nevel, Wind van Noordoost met 20 m/sec, Temperatuur 1 °C. Standaard gidsuitrusting ivm ijsbeer gevaar.

Planning was een wandeling in Phippsoya echter toen we aan land waren trok de mist al snel verder op. Gezien het ijsberengevaar hier werd de wandeling afgebroken voor alle drie de wandelgroep. Note: Tijdens wandelingen werd er continu drie groepen gevormd. Groep 1: Wandelgroep met stevige en wat langere wandeltochten. Groep 2: Lichte wandeling waarin fotograferen op de eerste plaats staat. Groep 3: Blijft in de buurt van de zodiac landingsplaats. Terug naar de zodiacs dus. Daar werden we verwelkomd door een oude walrus. Mooi om te zien en dus weer de nodige plaatjes geschoten.

Het pakijs: De middag staat in het teken van ijs. Op dergelijke ijsplateaus leven natuurlijk ook ijsberen, maar je moet ze natuurlijk wel spotten. Binnen en buiten tuurt iedereen over de ijsvlakte………..tot op heden zonder resultaat. Op 81° 10’N wordt het pakijs te compact en dik, we moeten dus omkeren. Geen ijsberen, dus we gaan maar aan tafel voor diner.

Het is weer gezellig tijdens het eten aan de inmiddels bekende “Nederlands/Belgische tafel”. Na het hoofdgerecht klonk plotseling de kreet: POLAR BEAR. Iedereen vloog van tafel, snel fotomateriaal ophalen in mijn slaapcabine en op naar buiten. Terwijl maakte het schip omkeer richting de beren. Bij buitenkomst bleek het te gaan om een ijsbeer moeder met twee cubs. Schitterend, de onderstaande foto’s spreken hierin voor zich!

GEWELDIG, WAT WILLEN WE EIGENLIJK NOG MEER!!

8 augustus, Sorgfjord – Eolusneset: GPS 0800 position: 79°56,0N 016°43,1E – Weer: Bedekt, Nevel, Wind van Noordoost, Temperatur 0 °C. Vroeg uit bed geroepen, Blauwevin Whales langs het schip. De blauwe vinvis is het grootste dier wat op onze aarde leeft! Er uit dus, vlug wat aantrekken, fotomateriaal mee en naar buiten. In mijn haast alleen even mijn trui vergeten onder mijn Gore Tex jack. In het begin niet zo’n probleem maar op een gegeven moment had ik het stervens koud. Maar goed, de kou trotseer ik graag voor deze dieren.

N.B. De blauwe vinvis is voor zover bekend het grootste dier dat op aarde leeft. Volwassen exemplaren kunnen een maximale lengte van 33 meter bereiken en een gewicht van 170 ton. Om een idee van de grootte te krijgen: de tong van een blauwe vinvis is net zo groot als een olifant en weegt ongeveer twee ton. Het dier heeft slechts een kleine rugvin die kort zichtbaar is tijdens het duiken. tijdens het uitademen ontstaat een spectaculaire waternevel van ± negen meter hoogte. Ondanks de reusachtige afmetingen heeft de blauwe vinvis een slank voorkomen en kan het tijdens het zwemmen een snelheid bereiken van 40 tot 50 kilometer per uur. Een blauwe vinvis kan 80 tot 100 jaar oud worden. Na deze visjes, op naar een welverdiend ontbijt met lekkere warme koffie! In de ochtend een meer dan stevige wandeling onder leiding van onze twee actieve gidsen, Jim & Katja. In eerste instantie zou de tocht over een bergrug gaan maar vanwege de optrekkende mist werd dit gecanceld. Uiteindelijk werd het weer beter en gingen we aan de achterzijde alsnog de berg op. Stijl omhoog en omlaag!! Uiteindelijk moesten we nog een stevig eind wandelen om terug te keren naar de zodiacs. Jammer is dat ik inmiddels in Groep 1 mijn medefotograaf Aldwin moet missen, de expeditieleiding heeft verzocht aan de doctor om te wandelen in groep 2 of 3 om zo beter beschikbaar te zijn voor evt. calamiteiten. Jammer, maar we redden ons wel in groep 1. Na deze stevige wandeling voelde ik tijdens de lunch toch mijn voeten wel een beetje. Maar goed, wat wil je ook als je continu moet wandelen op gummies. Overigens wel prima wandelgummies maar ideaal voor de voeten is het niet. Het is overigens wel een must om dit type schoeisel aan te trekken omdat de permafrost en de landings met de zodiacs het niet echt geschikt maken voor wandelschoenen. Tijdens de voorbespreking van het middagprogramma krijgt groep 1 wederom een pittig wandeling voor de kiezen. Ondanks de wat stijfjes zijnde spieren en lichte voetpijn besluit ik me toch weer aan te sluiten bij groep 1. Niet voor niets, schitterende wandeling met machtige/prachtige uitzichten onder leiding van Jim.

’s avonds stond er een Arctische BBQ op het programma. Ondanks de kou besloten de meeste binnen te gaan uit. Wij niet!! BBQ’en doe je niet binnen maar buiten. Uiteindelijk waren wij ook blij dat we naar binnen konden, was toch koud buiten. BBQ was overigens prima verzorgd!!

9 augustus, Wahlbergfjorden – Kloevenbladbukta: GPS 0800 position: 79° 46,3‘ N’ 21° 37,5‘ E – Weer: Bedekt, Nevelvelden, Temperatuur 1 °C, Wind: 4 Bft. uit Noordoost. Nordaustlandet, in het Nederlands letterlijk Noord-Oostland, is het op één na grootste eiland van de archipel Spitsbergen, met een oppervlakte van 14.600 km². De naam geeft aan dat het eiland ten noordoosten van het eiland Spitsbergen ligt. Een groot gedeelte van Nordaustlandet wordt bedekt door de gletsjers Austfonna en Vestfonna. De rest van het eiland is toendra, bevolkt door rendieren en walrussen. Het wordt niet door mensen bewoond. Austfonna is de grootste gletsjer van Europa en na Antarctica en Groenland het grootste landijsgebied ter wereld. De gletsjer is 8200 km² groot, en tot 560 meter (gemiddeld bijna 300 meter) dik. Het bezoek aan de steile rotsen van Alkefjellet was indrukwekkend. Direct vanuit zee doemen de steile rotsen op. De rotsen worden bewoond door een enorme kolonie van duizenden dikbekzeekoeten (Uria lomvia) en drieteenmeeuwen (Rissa tridactyla) die broeden op de smalle richels. De lucht was vol met vogels. Met de hangende nevel gaf dit alles een schitterend beeld.

 Spotten ook een drietal poolvossen (Vulpes lagopus) die met zoveel vogels in de buurt in een waar paradijs leefden. Ze waren op jacht naar jonge vogeltjes. Na een paar mislukte pogingen van een poolvos zagen we hoe hij een kuikentje ving. That´s nature. Deze vossen kleuren geheel wit in de wintermaanden. ´s Avonds na het diner had Elke nog een verrassing in petto: een bezoek aan de walrussenkolonie op Torellneset. In twee groepen verdeeld gingen we aan land. Fantastisch uitzicht op een kolonie van dertig grote jongens. Gelukkig zat ik in groep een, wij hadden het geluk dat er een vijtal walrussen nieuwsgieriger waren dan wij en ons op kwamen zoeken. Toen groep twee aankwam waren deze pleitos.

10 augustus, Adgeoya: GPS 0800 position: 78°13N, 21°41E  – Weer: Bewolkt, Lichte wind, Temperatuur 4 °C. Vandaag begonnen we de dag met een landing en wandeling in Sundneset op Barentsoya. Wandeling op zich niet echt bijzonder en ook qua afstand matig, enkele leuke uitzichten, rendieren en een eendenfamilie. Diverse walvis botten sieren de oude zeebodem. Hier is de zeebodem omhoog gedrukt in de loop der jaren, de walvisresten hebben ooit op de zeebodem gelegen en zijn naar schatting zo’n 4000 jaar oud.

Het middag programma stond in het teken van een canyon bezoek, de canyon is hieronder op de foto te zien. Groep 1 (altijd mijn groep) zou linksom naar de canyon lopen en de canyon van de bovenzijde benaderen. De andere groepen gingen gewoon recht door en door de canyon heen. Terwijl wij richting canyon liepen, moest er een behoorlijk steil stuk overbrugd worden. Aan het einde van de helling wilde moesten wij een onoverzichtelijk stuk naar links. Gids Katja liep voorop, 10 meter voor de groep uit. Toen ze de hoek om kwam, stond zij oog in oog met een ijsbeer, zo´n 15-30 meter van haar vandaan. Katja kwam met zeeeeeer angstige ogen terug gehaast, zuruck, zuruck, zurcuk was het enige wat ze zei. In de loop werd iedereen geinformeerd en werden er extra zodias afgeroepen, de rest van de groepen geinformeerd en moest het strand ontruimt worden. GELUKKIG bleef de ijsbeer staan en koos niet voor de aanval, we kwamen daar immers niet om een beer neer te schieten. Onderstaande foto’s laat de situatie op afstand zien. Dit had natuurlijk ook heel anders kunnen aflopen: voor de ijsbeer, maar zeker ook voor de groep. In de regel loop ik altijd van voren als het bergop gaat, dat deed ik nu ook maar als ik de onderstaande foto’s bekijk loop ik in de vlucht ook weer voorop in het afdalen!! Held op sokken, noemen ze dat. Ja, de schrik zat er goed in bij me! IJsberen spotten, ja geweldig maar bij voorkeur niet tijdens wandelingen.

11 augustus, Hornsund – Burgerbukta: GPS 0800 position: 77°01.9’N, 015° 57,3’E – Weer: Bedekt en Nevelvelden/Regen, Temperatuur: 2°C, Wind 5 Bft. uit Noordwesten. De Hornsund is een van de meest spectaculaire fjorden van de Westkust van Spitsbergen gedomineerd door de 1431 meter hoge berg Hornsundtind. Aan weerskanten van de fjord zijn talrijke gletsjers, ijsmuren en imposante steile rotswanden. Om 10.00 uur gingen we in de zodiacs voor een cruise door de fjord. We regelden een geheel Nederlandse-Belgische boot met in totaal acht man. Da´s een luxe, want in de andere boten zaten ze met twaalf. Langzaam vaarden we richting het einde van de fjord tussen allemaal grote en kleine ijsbergen door. Daar stuitten we op een gigantische ijsmuur. Maakte grote indruk. Fotograven voer dus!!

We hoorden van een andere zodiac dat zij een ijsberg hadden gefilmd waar een stuk afbrak en daardoor een aantal keren om z´n as draaide. Heb later die dag de HD-film ervan gezien. Mooi !!! helaas zelf niet gezien.

´s Middags met regen afgezet op Gashamma waar we een Engels walvisstation en de resten van een Pomoren-nederzetting bezochten. Pomoren waren Russische migranten uit de landstreek Pomorje die zich onder andere vestigden in Spitsbergen. Bij het walvisstation werden vroeger gevangen walvissen aan land gebracht, geflensd en de blubber (walvisvet) gekookt tot traan.

12 augustus, Bellsund: GPS 0800 position: 77°33,3’N 015°04,7E – Weer: Bedekt, Temperatuur: 4 °C, lichte wind uit het Oosten. In de ochtend aan land gegaan bij Kvitviskfjaera in de buurt van Ahlstandodden. Korte wandeling gemaakt in verband met het slechte weer (ijsregen, nevel). Ook hier overblijfselen van een whalestation en veel resten van Beluga Whales. Visnetten voor deze twee rendieren betekende dat de dood! Op de rug langs de walvisrug!

´s Middags stond de laatste landing gepland bij Ingeborgfjellet. Veel passagiers lieten het afweten: combinatie van vermoeidheid en het slechte weer, denk ik. Maar een groepje diehards wilden wel graag de benen strekken, uiteraard hoorde ik daar bij en Aldwin (onze scheepsdok) mocht weer eens met mij mee. Er stond een sterke wind waardoor ik had verwacht dat het allemaal niet door zou kunnen gaan, tot mijn verbazing ging de tocht wel door. Aan land werden we tot onze verrassing getrakteerd op ons laatste cadeautje: een drietal rendieren die we tot enkele meters konden naderen, zonder dat ze wegliepen. Wederom fotograven voer!!Terug op het strand bleek de wind verder aangewakkerd te zijn. Iedereen trok wit weg bij het idee om per zodiac weer terug naar het schip te moeten varen. Maar er was geen alternatief. Met slechts zeven passagiers per zodiac plus de zodiac driver en een extra gids of bemanningslid begon de evacuatie van het strand. Een vaartochtje om niet snel te vergeten. Leek wel een raft-tocht, maar dan op open zee. Meters hoge golven doemden op voor de voorplecht van de zodiac. Het ene moment werd je gelanceerd en het andere moment werd je de diepte ingegooid. Op een zodiac zit je op de rand (dus er niet in) met een touw om je vast te houden. Eenmaal bij de Plancius was het avontuur nog niet voorbij. Probeer maar eens van een bewegende zodiac over te stappen op de ladder van een eveneens deinend moederschip. Maar wonder boven wonder kwam iedereen zonder kleerscheuren aan. Een mooi verhaal maar op het moment zelf erg beangstigend.

Kapitein Evgeny Levakov en zijn Hollandse, Russische, Belgische, Duitse, Poolse en Philippijnse medewerkers:
Eerste Officier: Alexey Nazarov (Rusland)
Tweede Officier: Artur Iakolev (Rusland)
Derde Officier: Franz Doomen (Belgie)
Eerste Machinist: Peter Prins (Nederland)
Bootsman: Ronald Allan Donguines (Philippijne)
En het MS Plancius Expeditions Team:
Expeditieleider: Elke Lindner (Duitsland)
Assistent Expeditieleider: Jim Mayer (Engeland)
Gids: Katja Riedel (Duitsland)
Gids: Axel Krack (Duitsland)
Gids: Henryk Wolski (Polen)
Gids: Michelle van Dijk (Nederland)
Gids: Josef ‘Sepp’ Friedhuber (Oostenrijk)
Zodiac-Bestuurders: Neil Apwan, Yury Sabol, Vitaly Zuev, Ilya Gres
Chef Kok: Ralf Barthel (Duitsland)
Sous Chef: Mathias Schmitt (Duitsland)
Hotel Manager: Katrin Schlegel (Duitsland)
Assistent Hotel Manager: Lilian van Meurs (Polen)
Bartender: Rosireen Avillon (Philippijne)
Doctor: Aldwin den Blaauwen (Nederland)
GUMMIES een must voor de landings en de wandelingen!!

Deckplan Plancius, zelf sliep ik op deck 2, kamer 202.

13 augustus, Longyearbyen: Om 4.00 uur ´s morgens vertrok de meerderheid van de passagiers naar het vliegveld om de eerste vlucht te nemen. ´s Morgens met de overige twintig passagiers aan de ontbijttafel. Om 9.00 uur afscheid genomen van het schip en per bus afgeleverd bij het Pension 102. Eerst even mijn e-mail checken, ik heb daarvoor 3 uur uitgetrokken. Daarna spullen op de kamer gedropt en op naar “het centrum” van Longyearbyen, is ongeveer 30 minuten wandelen vanaf mijn Pension. Met Aldwin en Katja koffie gedronken in een drukke lunchroom in het “shopping centre” Svalbarbutikken. Katja uitgezwaaid. Lunch: Hamburger met Aldwin en stuurman Frans verorbert in restaurant/bar Kroa (aanrader). En eindelijk Hanneke in levende lijve gezien. Afscheid genomen van Frans, om vervolgens een bezoek te brengen aan het Svalbard Museum met Aldwin. Het museum verschaft informatie over de relaties tussen natuur, cultuur, landschap, geschiedenis, technologie en het milieu in het noordelijke poolgebied. Zeker de moeite waard om het te bezoeken. En erg vriendelijk personeel. Terug naar Pension, koffer ingepakt en ´s avonds opnieuw gegeten in Kroa met Aldwin en daar Michelle, Elke en Henryk gedag gezegd. Vroeg naar bed.

14 augustus, Longyearbyen – Oslo – Amsterdam – Bergeijk: ’s morgens in alle vroegt met de bus naar het vliegveld. Daar samen met Michelle en Aldwin koffie gedronken en wegwezen. Het weer is open en de piloot blijft bewust laag vliegen zodat we met schitterende beelden afscheid nemen van het MACHTIGE en PRACHTIGE Spitsbergen! In Oslo neem ik afsscheid van Aldwin en Michelle en moet daar nog enkele uren wachten op mijn doorvlucht naar Amsterdam. SCHITTERENDE EN ONVERGETELIJKE REIS!!

No Comments

  • Elly van Empel schreef:

    Hoi Ruud.
    Wat een geweldige beelden!
    Mijn favoriet? De foto's met de ijsberen. Schitterend!
    En dan dat filmpje met de ijsberg: wauw!
    Zelfs Pierre ging ervoor achter de computer, dus dat zegt nogal wat.
    Groetjes, tante Elly

  • Herry jonson schreef:

    Noorwegen , de plaats die bekend staat om de taaie ongerepte natuur , diepe fjorden , de blauwe meren en de hoge besneeuwde toppen . Noorse fjorden door National Geographic Traveler terecht vergolden een paar keer als een van de beste gelegenheid bestemmingen op de planeet. Een basis -station , die snel gevraagd ontevredenheid in België is onberispelijk plezier in Noorwegen en gelegenheid gevoel. Achter elke hoek iets nieuws verbergt , autorondreis noorwegen, de weg neemt u mee langs een verrukkelijke andere scène van bergen en meren .

Leave a Reply