Skip to main content

Afrika, het mooiste continent op deze aardbol, of dat ook in het zuiden is gaan we in Namibië eens onderzoeken….

Het volledige blog bekijken of direct door naar:

Wolwedans Lodge
Sossusvlei
Swakopmund
Twyfelfontein (Woestijnolifanten)
Etosha National Park
Waterberg
Windhoek

19 t/m 21 juli: Alvorens we naar Namibië afreizen hebben we besloten nog een “stop-over” te maken in Frankfurt. Why not? Twee nachtjes Frankfurt en alvast in de stemming komen, altijd goed! We slapen in het Dream Hotel, een prima uitvalsbasis om Frankfurt te verkennen. Het hotel ligt namelijk aan de rand van het centrum. In de vakantiesfeer komen, relaxen, zon, terrasjes,
sauna, samenzijn, kroegjes, beetje s
ightseeing, weissners, bier, bratwursten……..

We brengen een bezoekje aan de Main Tower met een schitterend uitzicht over Frankfurt. Liftspeed: 7 m/sec. (da’s snel!), 1090 traptreden, 54 etages, 2,5 km aan liftschachten, hoogte: 200 meter.

Daarna Ice-Coffee bij Coffee Fellows, maar die zooi is niet te drinken! Never Ice-coffee again……………… Alweer iets geleerd deze dag!

Biertje en we sluiten de dag af met een heerlijke Vietnamese maaltijd! Genoten van Frankfurt? JA! Is Frankfurt bijzonder? NEE! Lekker om in de vakantiesfeer te komen en te relaxen? JA! Namibië wij komen er aan…
21 juli: Spullen goed pakken en nakijken voor vertrek, nog even relaxen in de sauna van het hotel, lekker Vietnamese soep en dan tijd om rustig naar het vliegveld te rijden. Rond 20.10 uur reizen we af naar Windhoek vanuit Frankfurt Airport met SW286 van Air Namibia. 
 
22 juli: Vliegtuigontbijt om 03.30 uur, mooie tijd om “op te staan” dus. Goede vlucht gehad, helaas slecht geslapen doordat we geen stoel meer bij het raam konden verkrijgen en dus in het middenpad zaten (vier op een rij). We zijn netjes op tijd geland! Het is hier een uurtje vroeger dan in Nederland. We werden netjes onthaald door Namibia Safaris die met een bordje “Meneer en Mevrouw van Empel” klaar stond. Mindere actie: het wachten bij Budget Car Rental voor onze auto, dit heeft ruim twee uur geduurd.Daarna kan ONZE “Africa Feeling” reis beginnen!
Namibië:
De oorspronkelijke inwoners van Namibië waren de San en later de Khoi-Khoi herders (voorvaderen van de Nama’s). Er wonen een kleine 2 miljoen mensen in Namibië en het land kan ruwweg worden ingedeeld in 4 gebieden; in het westen de Namib woestijn, in het oosten de Kalahari, het Noorden heeft begroeide steppen en het centrum en het zuidelijke deel van dit land liggen op een plateau. Er is veel wind in Namibië maar het land staat beter bekend om haar mooie, maar ook vaak spookachtige landschappen. Bijvoorbeeld de opgedroogde zoutpannen van de Etosha National Park, de duinen van Skeleton Coast, de Namib woestijn aan de kust en de spelonken van de Fish River Canyon. In 1980 werd dit land (toen Zuidwest Africa geheten) een kolonie van Duitsland, tot in 1919, tijdens het Verdrag vab Versailles, Duitsland haar koloniën moest afstaan.

Valuta informatie: De Namibische Dollar (NAD; symbool N $) is beschikbaar in biljetten van $ 200, 100, 50, 20 en 10. Munten in $ 1, 50 cent, 10 cent en 5 cent. 10 NAD is ongeveer € 0,70. Meneer en Mevrouw van Empel zijn present! Windhoek Airport – Namibie. We hebben een “super vette bak”, die we direct na aankomst aangeleverd krijgen. Onze Toyota, echt wel een vette bak voor onze Namibië Safari.

Zoals in onze infomap staat: prettige reis en voorspoed op die pad! (kunnen we meteen zien dat het taalgebruik goed  te lezen en als ze langzaam praten te verstaan is. Het is een mengeling tussen
Duits, Nederlands en Engels. Heel grappig!
Onze tocht kan beginnen, op naar Windhoek voor wat inkopen en dan door naar onze eerste Lodge. De eerste levensbehoefte zijn binnen: chips, water, fruit en drank. Jippie!! Wijntje drinken, groot verschil met ons Alcoholvrij Marokko avontuur. +/- 400 km voor de boeg……. Het links rijden met een rechts stuur begint al snel te wennen. Onderweg bezoeken we de Hardap Dam, mooi gebied. Het is het grootste stuwmeer van Namibië. Rondom liggen de Crater Hills.

Wat direct opvalt zijn de immense onbewoonde vlaktes, wij rijden vandaag veel over de B1, een redelijke hoofdweg. Zelfs hier rijdt nauwelijks verkeer over, hoe gaat dat worden als we straks links- rechtsaf gaan slaan? Er zijn alleen maar 1-baanswegen, dus je rijdt altijd je tegenligger op dezelfde weg tegemoet. Best heftig als je 120 km/h rijdt.Redelijk moe (zo’n vliegtuignachtje gaat niet in de koude kleren zitten) komen we aan bij onze eerste lodge. We overnachten de komende twee nachten in de schitterende Bagatelle Kalahari Game Ranch. We slapen hier midden in een wildpark, met een schitterende lodge met badderen, douche en terras uitkijkend op de wildernis!! Wow! dit is al meteen zo gaaf en bijna niet te geloven! Kalahari is een stuk land vol mystiek en schoonheid en betekent wildernis. Aan de rand van de woestijn, omringd door de rode duinen, ligt de Bagatelle Game Ranch. Wij slapen in een van de 4 Dune Chalets, boven op een rode duin met uitzicht op de kalahari en drinkplaats voor de dieren.

Onze eerste proost in Namibië; dat smaakt heerlijk en tevens onze eerste sundowner (zo noemen ze dat hier, vinden ze beter klinken dan sunset) vanuit ons terrasje, bij onze lodge, het is geweldig, super. De kleuren die je op “plaatjes en posters” van Afrika ziet zijn ECHT die rood-gele kleur van de lucht als de zon net onder is. Een geweldig WOW-momentje om van te genieten. Er lopen hier duizenden springbokken rond, mooie dieren. Ze zijn niet bang van mensen, deze zijn zelfs zo gewend aan mensen dat ze het restaurant binnen komen lopen……

 
Qua wild hebben we vandaag al veel gezien: Springbokken (heel veel), Oryx, Gazelle’s, Struisvogels, Bavianen, Bevers, Kevers en vele vogels. We sluiten deze schitterende dag af met een overheerlijk diner in het Lodge Restaurant. Het wild wat we hebben zien lopen, staat nu op tafel! Heerlijk! Daarna een welverdiende nachtrust. 
 

23 juli: De eerste GOEDEMORGEN vanuit Namibië. Wakker worden in onze Romantisch suite, met uitkijk op de Wildernis. Als eerste gaan we vandaag op pad met de Bushmen en daarna op bezoek bij hun familieleden. Schitterende wandeling! Weer de nodige info ingewonnen over de oude survival skills en de geheimen uit het verleden van de bosjesmannen. Wat kun je veel halen uit dieren en planten, zo wordt bijvoorbeeld een struisvogel volledig benut. Voedsel, drank, medicatie, huidverzorging, poetsmiddelen (veren), wapens, sieraden enz enz. Wat hier ook weer blijkt is dat communicatie maar 7% woorden is en de rest lichaamstaal en tonatie. We kunnen bijna alles van de bushmen volgen en gelukkig geeft onze gids nog wat tekst- en uitleg in het Engels. Leerzame, interessante, indrukwekkende en leuke ochtend.

We kopen armbandjes bij de bushfamilie, deze staan als teken voor de liefde. Relaxing time! Achter “ons” bad hangt geen schilderij maar realiteit. Palladium schoenen! The best shoes for Africa! Licht van gewicht, goede zolen tegen de naalden, ademend en goed ventilerend dus goed bij warme omstandigheden.

Voor de eerste keer gamedrive van deze reis! In een open jeep “op zoek” naar wilde dieren. Zoals onze gids meldt: We zullen eens kijken wat moeder der natuur ons deze middag te bieden heeft. Yep!

Wij zeggen sunset maar in Namibië noemen ze dit een sundowner! What’s in the name, het is geweldig!

Wat een geweldige ervaring zo’n gamedrive, je kunt het niet uitleggen, het is super als je dan wilde dieren ziet……… WOW-momentjes! Super om de enige giraffen die in dit gebied leven, dan te vinden…. Nu is een giraf natuurlijk goed te zien, maar dan nog is het niet vanzelfsprekend in de uitgestrekte en heuvelachtige kalahari. Wat we overdag hebben zien lopen, ligt in de avond op de grill! Lekker genieten!

24 juli: Koffietje en dan op naar onze wilderness horse riding, we besluiten ons ontbijt na het paardrijden te nuttigen. Voor mij (Ruud) de eerste keer dat ik op een paard ga zitten. Gelukkig hebben we onze gids Tash, uit WalesTash is tijdelijk op de lodge voor de horse riding trips. Hij heeft goed ingeschat dat ik (Ruud) nog maar een beginner ben, dus het tempo ligt gelukkig niet al te hoog. Al had het voor Jolanda zeker wel wat harder gemogen. Toch ging Jolanda er af en toe op uit met haar pittig paard. Heerlijk vrijuit de Namibische duinen in, daarbij kom je dichterbij het wild. Ook deze ronde stond er weer een picknick tafel klaar voor onderweg. Dus alvorens ons ontbijt hadden we eerst drank met nootjes, pinda’s, chips en worst. We vonden het beide heerlijk deze bijzondere ervaring te beleven. Voor mijn (Ruud) eerste paardrijdtrip was ik enthousiast verrast. Goed dit ook eens gedaan te hebben.We gaan Bagatelle Game Lodge weer verlaten.

Wat een schitterende (eerste) locatie van deze reis. Wij gaan weer op naar de volgende locatie, +/- 310 km voor de boeg. Eerst even naar de Spar in Mariental. Helaas verliep de rit iets anders dan voorafgaand verwacht. We wilden graag rond 16.00 uur bij onze nieuwe lodge (Wolwedans) zijn. Door een foute afslag (Tom Tom kent dit gebied kennelijk niet) zijn we genoodzaakt om na 80 km om te keren, oftewel we rijden 160 km om. Gezien het wegennet wordt er in Namibië strikt geadviseerd om voor het donker aanwezig te zijn, zonsondergang is rond 17.30 uur. Onderweg zien we immense uitgestrekte vlaktes en komen we gemiddeld 1 of 2 auto’s per 100 km tegen. Daarentegen wel veel wilde dieren! We zien vandaag oa: Springbokken, Oryx, Zebra’s, Jakhalzen, Ground Squirrels. Sundowner, zoals ze het nier noemen, dus vanuit de auto.

Uiteindelijk komen we op tijd in onze Lodge aan, we parkeren de auto bij het basecamp van de Wolwedans en we worden met een open Jeep en onze bagage naar onze Dune Lodge gebracht, boven in de duinen. Duinhoogte: 250 meter alwaar 8 lodges zijn gelegen. Dit is pas echt de Middle of Nowhere. Wat een indrukwekkende locatie, een whoh moment. Nog nooit eerder in zo’n bijzondere, romantische en exclusieve slaaplocatie overnacht. Schitterend uitzicht en ook bijzonder koud na de zonsondergang. Onze Dune lodge ligt op de top van een plateau met panoramische vergezichten in alle richtingen voordoor we de woestijn op een intieme en memorabele manier beleven. De lodge is een combinatie van houten structuren en canvas muren die opgerold kunnen worden, zodat we onder de Afrikaanse sterrenhemel staan. De logde ademt de sfeer van een tentenkamp uit, maar biedt het comfort van een permanent gebouw. Overheerlijk diner met een stel uit Duitsland die ons morgen gaan vergezellen met onze dagtrip. Moe en uitgeteld kruipen we ons mega koud bedje in, heel blij zijn we met de warmwaterzakken in onze bedden! Wat een genot.

25 juli: Om 05.30 uur de wekker gezet om de sunrise te zien, echter het blijkt behoorlijk bewolkt te zijn geworden met daarbij wat regenval. Dus snel retour het bed in. Onze gids vertelde later dat dit weerstype (met regen) in deze periode nauwelijks voor komt. Hij had het in zijn carrière, inmiddels 4 jaar, nog nooit meegemaakt. Rond 06.00 uur in de ochtend wordt er bij elke lodge koffie en thee bezorgd, geweldig! Als we alle luiken open zetten, kun je hier bijna buiten slapen! Elke lodge is zelf-supporting qua stroomvoorzieningen. Vandaar geen stopcontacten in de lodge, voor opladen e.d. kun je elders terecht. Wennen voor Ruudje en heerlijk relaxed voor Jolanda. Warmwatervoorzieningen aan de deur middels zonnepanelen. ECO toerism dus! We ontbijten onder de verwarmingslamp want oo wat is het koud nog deze morgen. Gelukkig kregen we met het slapen gaan warmwaterzakjes in ons nestje. Daarbij houdt de regen nog wat aan, in combinatie met de wind, de hoogte en de uitgestrekte woestijn en zeer koude ochtend.

We gaan vandaag op pad met onze gids uit Angola, Teresius. Die ons de flora en fauna van dit gebied op een vakkundige en leuke manier laat zien. Hieronder krijgen we uitleg over het verhaal van de Magic Circles. Termieten in de grond, chemicaliën van beestjes, spookverhalen over buiten aardse wezens e.d. Precies weten doet met het niet. Feit is als je de onbegroeide grond in een pot stopt dat er wel gewoon begroeiing uit voort komt. Gezien de kou, gelukkig gevoerde regencape’s en dekens aan board. We drinken koffie (en warmen gelijk ff wat op) bij de Wolwedans campsite. Krijgen daar van onze gids wat tekst en uitleg over een zeer giftige cactussoort die hier aanwezig is, hiermee kun je maar beter niet in aanraking komen!

Dit zijn Oryx‘en, die zie je hier vrij veel, geweldige beesten, ze staan ook op het Nationale wapen van Namibië.

Het Nationale Wapen is het Rijkswapen, is het officiële embleem van de regering dienst als publiekrechtelijk lichaam. Het wapen is afgebeeld op alle officiële publicaties en het briefpapier. De nationale vlag wordt op het schild van het wapen weergegeven. Het is stevig verankerd n het zand van de eeuwenoude Namib Woestijn. Op de hoofdband boven het schild is de visarend, die het noorden en de waterbronnen van het land vertegenwoordigt. De visarend heeft een uitstekende ogen en is dus ook een symbool van de vooruitziende blik van de leiders van het land. De twee Oryx antilopen aan weerszijden van het schild zijn inheems, met name in de bijna woestijnachtige delen van Namibië. Ze staan bekend om hun moed, élégance en trots. De Welwitschia mirables, geworteld in het woestijnzand is een unieke woestijn plant, een vechter om te overleven, en dus een symbool van standvastigheid en vasthoudendheid van Namibië. De hoofdband verwijst naar de tradities van het volk en de diamant vormen symboliseren het belang van de diamanten voor de economie van het land. Het motto, eenheid, vrijheid, gerechtigheid bekrachtigt de belangrijkste
beginstelen van de Grondweet. Particuliere instellingen kunnen het wapen niet gebruiken zonder uitdrukkelijke toestemming van de voorzitter…..

Een lunchlocatie om nooit meer te vergeten, MAXIMAAL GENIETEN! Deze kevers zie je heel veel lopen, ze zijn erg groot, niet gevaarlijk, dus durf ik hem wel vast te pakken! (Ruud niet….). Vroeger, toen er nog geen toiletpapier was en dus alles in de “bosjes” moest wachten ze na de grote boodschap op deze kevers, die rustig alles schoonlikte!

Hier laat Teresius zien met een magneet dat er heel veel ijzer in het zand zit, dat is het zwarte wat je in het zand ziet.

We krijgen ’s avond nog een prive zonsondergang! We doen nu wel de muts op, met de zon lijkt het warm en het is heeeeeeeeeeeeel koud! Jippie de tip muts en bikini meenemen, het is hier immers winter! Dat betekent overdag lekker warm; ongeveer 23-28 graden en avond en nacht rond de 0 graden… alleen hier bovenin de duinen was het deze dag overdag ook KOUD! Sundowner weer volledig verzorgd met hapje, drankje en privefotograaf. Wat een genot! Met dank aan Teresius uit Angola!

Daarna alweer ons laatste diner op deze unieke en onvergetelijke locatie! Ooit in Namibië, deze locatie is een MUST! Weer met warmwaterzakjes naar bed op Namibian Time, dus voor 22.00 uur plat!

26 juli: Wij gaan de schitterende locatie Wolwedans weer verlaten. Het was weer koud geweest op de Dune deze nacht. We ontbijten nog even met “onze Duitse vrienden” en dan worden we weer naar beneden gebracht naar Base, waar onze auto staat. Wolwedans is not a place for a one night stop, but it’s a place to arrive, to be, to learn and to relax. Om af te sluiten: A Room with a view!! We nemen afscheid van onze personal guide Teresuis. Hij heeft ons super goed begeleid door het Wolwedans gebied! Onze dank!!

Nog 20 kilometer tot aan de gate en dan op naar Sossusvlei. Onderweg zien we nog Zebra’s, Springbokken, Oryx, Hyena e.d. Dergelijke verkeersborden zijn bij ons niet noodzakelijk.

We verlaten het Namib Rand Nature Reserve. Colaatje a day keeps de doctor away! Belangrijk reisadvies als je van de harde weg afgaat………… We komen aan in Sesriem. De naam Sesriem is ontstaan toen de eerste boeren dit water gebruikte en het vanuit de ravijn naar boven haalden met een emmer vastgemaakt aan zes riemen van osseleer. Eerst maar even die tank weer vullen en dan op naar onze Lodge. Het is rond het middaguur dus gelijk maar even bekijken wat we vanmiddag nog kunnen doen bij de rode zandduinen. Inchecken in: Sossusvlei Lodge. Spullen pakken en het park in, we hebben nog tijd genoeg op Deadvlei en Sossusvlei te bezoeken in het Naukluft Park, vijf miljoen hectare Woestijngebied. De Sossusvlei staat bekend om de enorme hoge, mooi gekleurde zandduinen. Deze gigantische stervormige bergen zand, de hoogste berg schat men 325 meter hoog, zien er geweldig uit; geweldige “kunst”. De warme kleuren van het zand variëren van licht abrikoos tot steenkleurig oranje en diep rood. De tinten contrasteren daarbij prachtig met de kleigrond aan de voet van de duinen. Het zijn ongeveer 50 km rode duinen! Het laatste stuk is alleen te berijden met een 4×4 wheel drive, op zich geen probleem maar die hebben we een dus mag geen problemen opleveren! Of toch wel?

We rijden ramvast in het woestijnzand. Gelukkig is er snel een lokale auto ter plaatse met een “echte 4×4 chauffeur” er in. Wij duwen en hij rijdt onze auto er gelukkig weer uit. We besluiten met hem verder te gaan en onze auto achter te laten. 4×4 rijden in dit gebied lijkt dus toch niet voor iedereen weggelegd!! Parijs-Dakar dus nog maar even vergeten. Uiteindelijk komen we aan bij Deadvlei. Wat een schitterend gebied. Een vlei is een meer, echter dit meer is volledig opgedroogd. De dode bomen staan er al duizenden jaren. Schitterend!!

Aan de andere zijde treffen we de Sossusvlei aan. De hoogste Dune in de Sossusvlei wordt Big Dady (+/- 325 meter hoog) genoemd en de opvolgende Big Mama.

We pikken onze auto weer op en doen nog een klein stukje 4×4 rijden in het woestijngebied. Woestijnzand is nauwelijks te berijden, de wielen zakken er erg snel in weg. Gelukkig ging het laatste stukje beter, aldoende leert men zullen we maar zeggen. Terug in Sesriem bij onze Lodge, waar we nog de mooie zonsondergang mee pikken.

Het onvoorstelbare en uitgebreide buffet zet toch weer aan om (te) veel te eten. En ja, alle diersoorten die we overdag zien lopen liggen op de “open air gril”. Wel lekker!

27 juli: Goedemorgen Sossusvlei! Wake-up tijd 05.30 uur want we gaan deze dag Dune 45 beklimmen, de Sesriem canyon bezoeken en we hebben nog 345 km voor de boeg naar Swakopmund.

We reizen dus uitslapen hoort daar niet altijd bij. Vanwege de harde wind en steilheid van de Dune, besluit ik zelf halverwege af te haken. Een watje zullen we maar zeggen. Jolanda is een doorzetter en gaat naar de top, wat super gaaf is en gave plaatjes op heeft geleverd. Zwaar lopen, steeds wegzakken, warm en compleet gezandstraald worden. Goed voor het Labello verbruik. Dit geeft wel een goed beeld over “het verplaatsen” van deze duinen. Door de wind zijn deze duinen de afgelopen eeuwen al kilometers van plaats gewijzigd, dit proces gaat verder, verder en verder……….. Schitterend al dit rood zand! On TOP of Dune45! Weer EEN WOW-MOMENT!

En wie is dat punt daar? Ruudje op de vlakte! Jolanda besluit aan de zijkanten eraf te lopen en even rollen, heerlijk…… om in de armen van mijn meiske terecht te komen…….

LET OP: Komen rode zandduinen over de weg gewaaid.

Later op de ochtend maken we nog een leuke wandeling door de Sesriem Canyon. Het ravijn is ongeveer 2 tot 4 miljoen jaar oud, 40 meter diep en 3 km lang.

We verlaten Sossuvlei & Sesriem, op naar Swakopmund aan de kust. We verruilen het zand dus voor (zee)water. Droog wordt nat…………….

Prive picknick plaatsje voor ONS! YES GEVONDEN!!! Helaas komen we tot de conclusie dat we Solitaire gemist hebben: een typisch middle of nowhere plek van een verlaten stadje, dat regelmatig gebruikt wordt voor film- en advertentieopnames, met nualleen nog maar een tankstation en …… schijnbaar de lekkerste appeltaart van Namibië….. helaas……  Aan de kust van Walvis Bay treffen we nog een grote flamingo kolonie aan, super gaaf deze vogels in de zee te zien staan. Alles is eenvoudig te zien en te volgen vanaf het strand. De flamingo’s behoren tot de vogelfamilie. Hun indeling heeft vaak problemen gegeven. Zij leven vrijwel allemaal op het zuidelijk halfrond, alleen de Grote Flimingo leeft ook op het noordelijk halfrond. Flamingo’s hebben bijzonder lange poten en lange hals. Het zijn kieskeurige eters die met een bijzondere filtermachine in hun snavel klein voedsel uit het water weten te filteren. Zij leven veelal rond zoutmeren, waar zij vaak het rijk alleen hebben. Het voedsel van flamingo’s verschilt van soort tot soort. Grotere flamingo’s eten voornamelijk schaaldieren zoals garnalen en kreeftjes.  Door de roze kleur van het voedsel kleurt de flamingo zelf ook roze. Zonder dit zou de flamingo bijna wit zijn. De kleinere flamingo eet liever microscopisch kleine algen. Flamingo’s hebben een lengte van 140 tot 175 cm. incl. kop en nek. Zoals bij veel dieren, zijn de mannetjes groter dan de vrouwtjes. De ogen zijn klein en hebben en lichtgele kleur. Ze staan vaak bij voorkeur met 1 poot in het water. De reden is thermosregulatie. Met een poot in het water koelen ze hun lichaam af, maar met 2 poten in het water zouden ze teveel lichaamstemperatuur verliezen. Door de zwemvliezen tussen de tenen zakken ze niet weg in de modder. Het is de grootste haven van Namibië en de enige diepzee haven in zuidelijk Afrika. Het is het economische centrum van de winstgevende Namibische visindustrie. En de stad is de grootste producent van zout in heel Afrika. Er zijn 50.000 inwoners die hoofdzakelijk in de vis- en zoutindustrie werken.

 We arriveren tijdig in Swakopmund bij ons Guesthouse. Swakopmund werd in 19852 gebouwd als havenplaats voor de Duite troepen. Nu is het een aantrekkelijke oude koloniale stad met een moderne uitstraling. Er zijn veel bloementuinen, oude gebouwen, gerestaureerde per, een vuurtoren en een station uit 1901. Swakopmund, Organic Square Guesthouse. Relaxtijd op onze kamer, aansluitend gaan we voor de eerste keer “uit eten” deze reis. Genieten van een heerlijk etentje in Restaurant The Tug in Swakopmund. Gebouwd als een schip en gelegen aan de Swakopmund Pier. The Tug, gezellig en lekker.

28 juli: In de ochtend hebben we nog even tijd om dit kustplaatsje (erg veel Duiste invloeden van vroeger) te verkennen. Even zijn we op de “bewoonde wereld” en zien we dat het niet alleen maar armoede is in Namibië. Helaas kunnen we hier maar 1 nachtje blijven in ons reisschema maar is zeker een aanrader voor twee of drie nachtjes. Wellicht een volgende keer, nu niet dus.

We vervolgen de kustlijn richting Henties Bay, waar we nog een korte stop maken. Mooie en goede weg, leuk om te zien hoe hier alles in het zand gebouwd is. Voortuin, achtertuin, oprit, straat enz enz…………..zand, zand, zand………… Een erg leuke stop! We treffen nog een oud vissersschip uit Angola aan, wat ruim vier jaar geleden is gestrand voor de kust. Laat maar liggen, ligt niemand in de weg…………….. Henties Bay is een vakantiestadje aan de kust van Namibie ongeveer 75 km. Ten noorden van Swakopmund. Het is een gewild toeristenoord met een uitstekend visgebied. Er staat al meer dan 25 jaar een oude galg op het strand. De galg is in 1978 opgezet als initiatief van twee inwoners om bewoners te stimuleren de stad en het strand schoon te houden!

Onderweg naar Cape Cross, veel zoutstenen te koop langs de weg. Dit zout wordt hier gewonnen en is in grote getallen aanwezig, maar ja, wat motten we ermee? Even melden voor een permit om de zeehonden te bezichtigen. Nog nooit zoveel zeehonden bij elkaar gezien. Ongelooflijk hoe mooi en bijzonder! En ja, je kunt ze goed ruiken (lees stinken!) maar dat mag de pret niet drukken. Maximaal genieten van deze bijzondere en unieke locatie. De cape fur seal is de grootste van de negen Fur Seals die in de wereld voorkomen en plant die alleen aan de westkust van zuidelijk Afrika voort. In Cape Cross verblijven tussen de 200 en 250 duizend Cape Fur Seals. Deze kolonie maakt 30% uit van de Namibische populatie van ongeveer 700 a 800 duizend dieren.

Daarna besluiten we, enigszins eigenwijs, om niet terug te rijden en de weg naar Uis te volgen maar om de “witte weg” te nemen naar Twyfelfontein. Dit tegen het advies van de eigenaresse van onze Guesthouse en het advies van Africa feeling in. Eigenwijs is ook wijs, maar of dat slim is?? Na +/- 150 km geen medeweggebruikers en andere mensen gezien te hebben, even pauze. Yep, dit is echt de middle of nowhere!

Oeps, de weg splitst hier op zonder enige markeringen! Wat nu? Na wat pionierswerk bij een verlaten mijn, toch maar een richting gekozen. De weg wordt nu wel erg slecht en ja…………..ppppppssssssssssssssss. Lekke band een beknelling, dus zijkant band gescheurd. Werk aan de winkel dus.

Besluit genomen om deze weg niet te vervolgen maar om te draaien en alsnog naar Uis te rijden. Daar aangekomen begint de zon al onder te gaan, het wordt dus donker en we hebben nog ruim 120 km te rijden richting Twyfelfontein. Eerst aandacht voor de band. Reparatie is niet te doen maar dat hadden we zelf ook al verwacht gezien de opgelopen schade. Een nieuwe dus?
Mooi niet, speciale bandmaat en nergens te krijgen hier. Balen! We besluiten hier maar te blijven slapen. 120 km op een Gravel Road zonder verlichting is geen aanraden en dat advies krijgen we ter plaatse ook. Onze noodlocatie: Brandberg Rest Camp. Yep, we kunnen hier slapen, eten en ontbijten. Het motto: “Overal ter wereld kun je slapen en eten” is hier dus maar weer gebleken. Geregeld met onze volgende locatie Abaadi Mountain-Camp dat we dus vandaag niet meer komen. Vervolgens met het noodnummer van Budget (onze Rental-Company) gebeld en geregeld dat hun morgen een nieuw wiel incl. band afgeven bij Abaadi. Nu dus rust, diner en enkele Windhoek Draught biertje voor mij en voor Jolanda Amarula. Proost op de lekke band en de verkozen oplossing door ons.

29 juli: 06.00 uur de wekker gezet voor ontbijt zodat we snel kunnen vertrekken en tijdig in Twyfelfontein zijn, we hebben daar nog van alles op het programma staan. Onderweg door Damara land treffen we leuke souveniershutjes aan en zien we ook dat hier dus wel de nodige armoede heerst. Natuurlijk doen we onze bijdragen!! De kids genieten van de Nederlandse Time-out koekjes. Hier leven de Nama people, dat zijn afstammelingen van de Khoisan en worden ook wel Khoi Khoi genoemd of hottentots.

Yep, onze overnachtingslocatie, Aabadi Mountaincamp. Wederom een GEWELDIGE locatie. Aabadi Mountain Camp: Beschikt over 5 tweepersoons safaritenten, die ver van elkaar liggen en tegen de bergen aan gebouwd zijn en kijken uit over de droge rivierbedding. Er is geen elektriciteit en douche, toilet en wastafel buiten achter de tent. Bushdouche en wil je warm water, dan wordt het dus stoken! Gaaf!!

We geven onze defecte band/wiel af, want Budget brengt immers een nieuwe vandaag….. Kunnen wij op naar de rotstekeningen van Twyfelfontein. Deze tekeningen stammen uit de tijd van de bushmen. Het zijn eigenlijk geen tekeningen, want ze zijn in steen gehouwen door te snijden in de harde laag van zandsteen. Meer dan 2000 petrografieen zijn hier geteld. De vallei van Twyfelfontein werd in 1952 tot nationaal monument uitgeroepen. De rotstekeningen zijn te vinden op gladde rotsen en de meeste beelden dieren en hun sporen uit. Wetenschappers schatten
de tekeningen tussen de 1000 en 10.000 jaar oud, gemiddeld 6000 jaar.
De conditie van de tekening is wonderbaarlijk goed. Zou in vele andere landen met regen, sneeuwval e.d. niet veel meer van overgebleven zijn. We gaan met een gids ter plaatse en kunnen de nodige vragen lanceren. Alle carvings zijn opgemaakt voor de vrouwen en kinderen, die vaak achterbleven als de bushmen gingen jagen. Om een beeld te geven van de dieren die behoorde bij de voetsporen werden oa deze tekening gegraveerd. In die tijd was er immers geen taal op schrift, computer, iphone e.d.

We pakken een lunch en wat relaxtijd in de nabij gelegen Country Lodge. Om 15.00 uur vertrekken we vanaf hier op gamedrive naar de zeldzame Woestijnolifanten! Aangezien het redelijk warm is, is de kans wat minder dat we ze zullen zien. De woestijnolifanten trekken de bergen in als het warm is om daar bladeren, bomen en planten te eten waar wat meer water in zit dan op de vlaktes. Niet getreurd, we were lucky!! 10 NAD is ongeveer € 0,70. NAD is Namibian Dollar.

Na de sundowner gaan we in het donker terug naar Abaadi Mountain-Camp, dit stukje van +/- 15 km is nog wel te doen in het donker, rustig rijden en de grote lampen aan. Bij aankomst blijkt Budget niet zijn afspraken te zijn nagekomen, oftewel onze lekke band staat er nog maar geen nieuwe! Opnieuw een beetje balen! In overleg met enkele mensen ter plaatse, besluiten we om morgen toch te gaan rijden en in Outjo te kijken. Kennelijk zijn daar mogelijkheden en is het grootste gedeelte van de weg daar naar toe verhard. Weer een gokje wagen dus, yep “reizen gaat niet altijd over rozen”. Vervolgens dus op naar onze tent, nummer 5 de achterste. “willen jullie even goed uitkijken richting jullie tent, want er liep hier zojuist een olifant rond op zoek naar water” Bedankt voor de tip! Uitkijken dus……Na een redelijk eenvoudig etentje, met twee mensen aan tafel uit Utrecht, is het bedtijd.

30 juli: GOEDEMORGEN! Het vuur is niet aan te krijgen, dus het wordt een koude douche. Ook lekker met als voordeel, meteen wakker! Op naar de ontbijttafel. GEWELDIG! Het “Bone openlucht museum” bij Abaadi! Yes! Kosteloos.

Als eerste bezoeken we nog het “Living Museum of the Damara”. Zeker een bezoekje waard, ook al moeten we wel een beetje “toneelgehalte” snuiven. Geeft in ieder geval een goed beeld hoe er geleefd werd en nog word in Damaraland.

Op naar Etosha en hopelijk naar een nieuwe band……………Termietenheuvels, mega veel aanwezig in dit deel van Namibië. Garage nummer 1: banden genoeg maar niet deze maat, wellicht een stukkie verder? Yes, bij Weimann’s kunnen ze ons helpen, een nieuwe band is eindelijk een feit. Leverde ons nog wel een overheerlijke lunch op in Outjo, tegenover de garage. We moesten toch wachten, dus why not? Klaar dus band/wiel ophalen, mooi niet want tussen 13.00 en 14.00 uur is er pauze en dus gesloten. Op naar de supermarkt op nog wat extra tijden in te vullen en dan kunnen we op naar Etosha.

We zijn er! Etosha National Park, meer dan 350 km breed en een oppervlakte van 22.000 km2 aan Wildlife! In vergelijking met Nederland, wat 37.000 km2 groot/klein is. Het woord ‘etosha’ betekend ‘Grote Witte Plak. Centraal in het park ligt Etosha Pan, een enorme plak, uitgedroogde witte klei dat herinnert aan een uitgestrekt meer dan 80.000 jaren geleden is opgedroogd. Er is een variatie van flora en fauna, waarbij ongeveer 114 verschillende zoogdieren te ‘spotten’ zijn en een kleine 340 soorten vogels. Oa springbok, kudu, gemsbok, eland zebra, giraf en de olifant in redelijk grote getalen. Als je geluk hebt; de leeuw, de neushoorn (die is onder toezicht in dit reservaat geïntroduceerd) en het luipaard en heel soms de cheeta. De enige dier van de big 5 dat niet voorkomt in Etosha is de buffel, die is rond 1950 uitgestorven in dit gebied en pogingen tot herintroductie zijn tot op vandaag mislukt. Maar natuurlijk moet je wel het geluk aan je zijde hebben want het wild kan zich overal begeven en niet altijd zomaar “langs de weg”, of wel natuurlijk………… Opletten dus en goed scannen! Verrekijker en de camera’s bij de hand dus! Etosha here we come…

Olifanten bij Waterhole Ombika! Meteen prijs dus enwel very close!

Onze overnachtingsplaats in Etosha: Okaukuejo Rest CampHet resort staat bekend om zijn verlichte drinkplaats waar bezoekers van nabij de interactie tussen het zich hier samenscholende wild kunnen aanschouwen. Er zijn vele mensen, het valt op dat het geheel stil is! Voordat we inchecken eerst even kijken of we nog iets mee kunnen pikken van de sundowner @ the Waterhole naast het Rest Camp. Hier valt weinig aan toe te voegen, lijkt me? Een droom sundowner………… WEER EEN GEWELDIG WOW-MOMENT. (met dergelijke foto (op Google gevonden!) begon Jolanda op Facebook mijn reis naar Namibië, nu kunnen we hem zelf maken. WOW!).

Na een “take-away foodje” op de kamer, gaan we nog even terug naar de verlichte Waterhole.. Diverse beesten komen nog wat drinken en wij genieten terwijl van een wijntje en een chipsje op een bankje naast de waterhole. Wat een geweldige avond!

31 juli: GOODMORNING Etosha! Vroeg uit de veren voor een dagje gamedriven met onze eigen auto. Eens kijken wat “Mother Nature” ons vandaag gaat brengen! Bij waterhole Okondeka, hier zien we veel wilde beesten de Etosha Pan oplopen.

Leeuwen (male) ziet lang niet iedereen! Wij zien deze twee kort langs- en op de weg! Wat een beleving………………….SCHITTEREND!

Stopje aan de rand van de zoutvlakte van de Etosha Pan, hier kun je goed zien dat het hier een zoutvlakte betreft. Niet super helder/goed in beeld maar wel gezien, het LUIPAARD! De BIG 4 compleet dus.

We verlaten het Etosha National Park tijdelijk, aan de Oostzijde bij de Von Linderquist Gate. We komen aan bij onze volgende bestemming, Onguma Lodge. Direct links na de uitgang van het Etosha Park, vervolgens nog een dikke acht km denderen op een onverharde weg. Het Onguma Safari Park is ongelooflijk luxe en mooi! We slapen in 1 van de 12 zeer luxe suites, die ver van elkaar liggen. Een heerlijk mooi blauw zwembad, waar we ook hier weer geen gebruik van maken. Wel even lekker bijgelegen, geborreld en weer aan ons blog gewerkt! Onguma betekend plaats waar je niet meer weg wil….. tja…..!!! Dit is wederom een paradijsje op aarde! Later nog meer foto’s hierover. Bij het uitladen van onze bagage constateer ik weer een leeglopende band. Dit keer waarschijnlijk een klein gaatje door een steentje? Laat maar even staan, morgen meer hierover. Eerst douche en diner! Na een overheerlijke Maaltijd (TOP eten hier!) is het bedtijd want de wekker staat op 05.00 uur! Reizen, is lang niet altijd slapen! 05.30 uur ontbijten en om 06.00 uur op gamedrive! Lekker opnieuw Etosha in met chauffeer en jeep, hoeft ik zelf niet te rijden en kan ik me beter concentreren op het wildlife!

Uiteindelijk, moe en voldaan plat na een enerverende dag in Etosha!

1 augustus: 05.00 uur gaat de iPhone af, wake-up dus. 05.30 uur ontbijt, 06.00 uur vertrek op game-drive met open jeep. Gate open @ 06.10 uur wij zijn er ietsje later maar in ieder geval vroeg binnen. Nieuwe dag in Etosha op het programma, zin in!! Hier heeft dus een Luipaard in en boom aan een Springbok gepeuzeld, de vellen hangen er nog in als een soort van bewijslast!

Al snel worden we verwend! Stuk of tien female Lions met vier cubs hebben een Giraffe omgelegd in de nacht voor deze ochtend. Mooi om te zien hoe ze hun prooi bewaken en hoe de Hyena’s en Jakhalzen zicht verzamelen rondom the Kill. Zodra de leeuwen het toneel verlaten is het hun beurt. De leeuwen op hun beurt gaan om beurten drinken maar laten de prooi niet alleen achter, continu bewaking is vereist! Yep, heftig om te zien maar zo zit “the circle of life” wel in elkaar! Levert ons in ieder geval een spectaculair beeld op en enkele leuke plaatjes.

Nadat de Leeuwinnen weg zijn komt meneer de Rhino nog even opduiken! Waterhole: Koinechas nabij Namutoni

Waterhole Kalkheuvel levert ons nog Zebra’s en Impala’s op!

Aansluitend stop bij Waterhole: Chudob. Dit levert een schouwspel aan “komen en gaan” van Wildlife op. We blijven hier +/- 40 minuten, schitterend, geweldig, grandioos………

Er duiken inmiddels ook Gieren aan die mooi rondcirkelen in de lucht! Mooi uitdrijven op de thermiek in de lucht, wachtend op hun beurt om te eten.

De Olifant: De Afrikaanse olifant is te onderscheiden van de Aziatische olifant door de vorm van de oren. Indien u goed kijkt ziet u de vorm van het Afrikaanse continent terug in de contouren daarvan. Deze oren worden ook gebruikt als ‘ventilator. Door het wapperen met de oren koelt het bloed af en gaat de lichaamstemperatuur naar beneden. Bovendien zijn de oren belangrijk om de mens of vijand te horen aankomen. Olifanten kunnen een mens al vanaf 1,5km horen. De olifant eet planten en bomen waardoor een overschot van deze ‘grootvoeten’ een serieus probleem kan worden voor het behoud van bossen en steppen. Ziet u een aantal olifanten in een kudde lopen dan zijn dat meestal vrouwtjes met jongen. De ‘dames’ blijven over het algemeen bij de kudde, terwijl de mannetjes na 14 jaar vaak afdwalen van de kudde en alleen op pad gaan.
Het Luipaard: Luipaarden zijn het meest actief na zonsondergang. Overdag zit een luipaard het liefst in een boom. Ook bij het eten van een grotere prooi beschermd de luipaard zijn maaltijd’ tegen andere roofdieren door de prooi in een boom te slepen en daar op te eten. Een luipaard heeft weinig water nodig Het meeste vocht wordt verkregen uit het bloed van de prooi. De favoriete prooi van een luipaard zijn klein wild en antilopen vooral impala’s. Voordat het luipaard aan zijn maaltijd begint verwijdert hij eerst de  vacht of veren.
De Neushoorn: De neushoorm is na de olifant ’s werelds grootste zoogdier dat op het land leeft. De neushoorn eet erg selectief en beperkt zich voornamelijk tot sappig en kort gras. Het leef- en eetgebied wordt nauwkeurig afgezet met grote stapels uitwerpselen. De vijanden van de neushoorn zijn de mens, de leeuw en de olifant. Doordat de hoorn van de neushoorn mythische en
medicinale eigenschappen worden toegedragen, wordt er nog steeds illegaal jacht gemaakt op de neushoorn. Het verschil tussen de zwarte en de witte neushoorn is niet de huiskleur. De witte neushoorn heeft een ‘wide’mond – een brede mond. De zwarte neushoorn daarentegen heeft een meer puntige mond.
De leeuw: De koning van het dierenrijk is geen kieskeurige eten. De leeuw eet giraffe, buffel, wilde beest en zebra en indien een ander roofdier een maaltijd heeft gevangen, schroomt de leeuw niet om deze prooi van hem af te pakken. Het is een ‘sociaal’ dier dat leeft in troepen en jaagt in teamverband. Het zijn voornamelijk de vrouwtjes die jagen om vervolgens de
eerste happen af te staan aan de mannetjes leeuwen. Een leeuw kan tot 20 uur per dag slapend doorbrengen. De leeuw probeert de mens te ontwijken, maar heeft hij honger of voelt hij zich bedreigd dan zal hij ook de mens aanvallen.
De Burchell’s Zebra: Kuddes Burchell’s zebra’s kunt u vaak over de vlakte zien galopperen. Met hun gestreepte vacht en hum stevige lichamen bieden zij inderdaad een schitterend houwspel. Als zebra zijn zij gemakkelijk te herkennen, maar ze wijken af van andere zebrasoorten door de gele/grijze schaduwstrepen in het wil, het ontbreken van de huidplooi onder de keel en het doorlopen van de strepen onder de buik. Desondanks zijn er geen precies gelijk. De functie van de strepen is niet helemaal duidelijk. Misschien dient het als camouflage onder speciale condities van het licht of ze dienen om een roofdier te verwarren met plotselinge bewegingen. Burchell’s Zebra’s zijn voornamelijk graseters maar eten zo nu dan ook kruiden. Gewoonlijk ziet men deze zebra’s tezamen met kuddes wildebeest en dat is misschien niet helemaal toevallig. Omdat het vlees van een wildebeest smakelijker is voor een roofdier neemt de kans om te overleven voor een zebra onder dergelijke omstandigheden toe. Vaak ziet men ook antilopen of struisvogels in hun nabijheid. 
De Giraf: De giraf is een van de grootste dieren ter wereld. Een pasgeboren giraf weegt al rond de 70-100 kilo en kan binnen 1 uur staan. Zij eten voornamelijk vruchten en balderen, ongeveer 80 kilo per dag. Door de lengte van zijn nek is het voor een giraf niet makkelijk om te drinken maar hij kan indien water niet voorradig is, een maand zonder. Slapen doet de giraf
overigens staande en ziet u 2 giraffen met de nekken tegen elkaar staan, dan vechten 2 mannetjes om de heerschappij. Door zijn natuurlijke camouflage valt een giraf niet altijd op tussen de bomen.
 
Het Wrattenzwijn: Hoewel het wrattenzwijn noch mooi, noch elegant is, is hij toch wel opmerkelijk. Deze varkensachtige dieren hebben een licht behaard grijsachtig vel en een opvallende kop met drie paar kraakbeenachtige ‘wratten’, waarvan een paar op de onderkaak. Deze knobbels zijn bij het mannetje het meest uitgesproken, net als de grote slagtanden. Deze zijn doorgaans langer dan 30 cm maar het record staat op 68 cm. Wrattenzwijnen worden vrijwel overal in Afrika, ten zuiden van de Sahara gevonden. Ze zijn vooral te vinden in open terrein en voornamelijk overdag actief. Ze eten vaak geknield op de voorpoten om de kleine stukjes gras, die door grotere graseters zijn over gelaten, te kunnen bereiken. Ze houden erg van modderbaden, maar hun nest is altijd zeer schoon. Ze slapen meestal in holen, waar ze achterwaarts naar binnen gaan, om potentiële aanvaller direct te lijf te gaan met hun slagtanden. Het dier staat bekend om zijn kracht en uithoudingsvermogen en geeft niet gauw op in een gevecht. Het is leuk om de dieren te zien rennen met hun harige staarten omhoog. Er wordt aangenomen dat dit bedoelt is als een baken om elkaar niet kwijt te raken.

We verlaten Etosha nu definitief! Jammer maar we hebben MAXIMAAL GENOTEN van drie dagen in Etosha. Wat een schitterend park! Daarbij mogen we ons gelukkig prijzen met hetgeen we allemaal hebben mogen zien van Mother Nature! We besteden de rest van de dag bij onze Lodge. Wereldstekkers zijn een must voor reizigers, alleen in Namibie gelden andere wereldstekkers dan onze wereldstekkers! Gelukkig hebben we voorzieningen kunnen treffen om alsnog al onze electrische middelen te kunnen gebruiken en te laden. Moet je die adapters natuurlijk wel meenemen uit de Lodge anders blijf je aan het kopen en regelen. Gelukkig kunnen ze ons in Namutoni helpen aan nieuwe! Ooit op reis in Namibie? Vergeet dan zeker dergelijke adapters niet! O ja, helemaal vergeten er was ook nog die kapotte autoband. Geen probleem, de “Maintenance man” op locatie repareert deze ff voor ons, kunnen wij lekker blijven relaxen met een hapje en drankje. Wat een grandioze service!! Echt ongelooflijk hier we worden hier niet behandeld als prins en prinses, maar als koning en koningin. Geweldig!!

Na het diner maken we nog een “Night-drive”. Grote schijnwerpers op de Safari-Jeep en op pad. Na ruim 1,5 uur zijn we weer terug, een leuke beleving! In ons geval leverde het niet veel meer op dan een Gier, Zebra’s, Impala’s, Hyena’s, Vosjes en een bush Baby. We nemen het mee in onze rugzak maar zeker niet als hoogtepunt van deze reis. Vanaf 05.00 uur paraat deze dag, dus na deze drive is het mooi geweest, bedtijd!

2 augustus: We verlaten deze ochtend de Onguma Lodge weer, op pad naar onze voorlaatste bestemming….Waterberg. Onderweg maken we nog een leuke stop bij Lake Otjikoto. Dit meer is het grootste permanente natuurlijke meer in Namibië. Het is deel van een ondergronds rivierenstelsel en ontstond toen het plafond/dak van een grote dolomietengrot instortte. Het meer is klein 102m breed, maar heel diep, ongeveer 142m diep. In het meer zien we de kleurrijke Otjikoto Chichlid, een vis die alleen maar voorkomt in het meer van Otjikoto en Guinas. Otjikoto betekend diep gat in de taal van de Herero. Zeer zeker de moeite waard! De oude, houtgestookte stoommachine zorgde voor aandrijving van een aantal pompen die water transporteerde naar een nabij gelegen ertsmijn. Leuke omgeving!

Nabij Grootfontein ligt nog een Meteoriet. We maken hiervoor een omweg om de grootste meteoriet van de wereld te zien. Hij is 3 meter lang en 1 meter breed, weegt 60 ton en belandde ca. 80.000 jaar geleden op de aarde op de boerderij “Hoba”. Bij zijn ontdekking in 1920 werd het gewicht geschat op zo’n 66 ton. De ouderdom van de steen wordt geschat tussen de 200 en 400 miljoen jaar. Naar schatting 80.000 jaar geleden zou hij op de aarde zijn gevallen. Door de vlakke vorm zou de atmosfeer de val hebben afgeremd tot een eindsnelheid waarmee de meteoriet min of meer intact op aarde neerkwam zonder een grote krater te slaan. Erosie, het wegnemen van monsters en vandalisme hebben het gewicht over de jaren heen gereduceerd tot een geschatte 60 ton.

Lunchpauze! Pizza kennen ze hier ook, lekkerrrrrrr! Halverwege de middag arriveren we bij Waterberg Guest Farm. Ook hier geldt weer, wat een schitterende locatie! Onze koffers zitten al de gehele vakantie vol met stof! Dit heeft zeker ook impact op de ritssluitingen, soepel is anders. Niet gek als je ons “gravel road” filmpje ziet.

Diner is hier in een huishoudelijke, gemoedelijke sfeer aan 1 tafel. De eigenaar en eigenaresse melden zich omstreeks 18.30 uur bij het kampvuur en eten met onze mee. Zouden ze dit zo echt dagelijks doen? We eten eenvoudig maar ook weer overheerlijk!

3 augustus: Na het ontbijtbuffet gaan we op pad! Op het programma staat als eerste een bezoek aan het Cheetah Conservation Fund. Dit ligt +/- 90 km van onze Lodge verwijderd maar is goed bereikbaar. Eerst nog even wat Bavianen spotten. Dit is het eerste wilde dier dat Jolanda zag: “Apen zijn mijn lievelingsdieren”. Vanaf dag 1 niet eerder meer gezien, nu weer! We zijn er: Cheetah Conservation Fund.

We krijgen goede en gedegen uitleg over het jagen van Cheetah’s en over hun eetgedrag. Hier worden geen Cheetah’s geboren maar slechts opgevangen en weer terug geplaatst in de Wildernis. Leuk om te zien en te horen! Goed initiatief!
De Cheeta: De cheeta loopt al vier miljoen jaar op de aardbol rond, lang voor de andere leden van de “kat” familie. Tot het einde van het laatste ijstijdperk, ongeveer 1000 jaar geleden, kwam hij voor in Azië, Afrika, Europa en Noord Amerika. Hij is de snelste van de landdieren, met een gestroomlijnd lijf en lange poten en een lange  staart die in scherpe bochten als roer gebruikt wordt. Hij heeft de neus naar de bek lopen. De vacht is bruin met kleine zwarte stippen, kort en ruwharig. De vrouwtjes leven alleen, afgezien van de tijd, 18 stippen, kort en ruwharig. De vrouwtjes leven alleen, afgezien van de tijd, 18 maanden, dat ze voor haar jongen zorgt. Namibië heeft het grootste aantal wilde cheeta’s. Cheeta’s jagen in de vroege ochtend en avond en de prooi bestaat vooral uit antilopen, wrattenzwijnen, hazen en jachtvogels.

Otjowarongo: De herero’s woonden hier vroeger en ze noemden het “De plek van de Vette Koeien” Tot op de dag van vandaag zijn hier nog zeer grote veeboerderijen te vinden. Vanwege de relatieve hoge regenval, vergeleken met de rest van Namibië, zijn er goede weidegebeiden en is de grond vruchtbaar. Weer terug “on the road” naar Otjiwarongo, hier is kennelijk nog een Crocodile Farm wat we nog willen bezoeken. Mooi niet dus! Het is 15.05 uur en op zondag is het farm gesloten om 15.00 uur. Pech hebben dus. Dus nog even tanken, kleine boodschapjes en nog een zoektochtje naar een oude stoomlocomotief uit 1912. Yes, gevonden………………..

4 augustus: We starten deze dag met een “wandeltocht” naar de top van het Waterbergplateau. Het plateau steekt veruit boven de vlaktes, het massief is ongeveer 200 meter hoog. 20 km wijde en 50 km lage tafelberg massief bestaat uit poreus zandsteen. Het is meer een klautertocht dan een wandeltocht want van enige vorm van paden is weinig te bekennen. De richting staat wel goed aangegeven dus de moeite word zeker beloond op de top.

Ook hier zijn de bosjesmannen actief geweest, gezien de datum zelfs recentelijk nog………….

In Okahandja doen we nog even wat souvenir inkopen, hier hebben ze leuke “marktkraampjes” en is alles stukken goedkoper dan in de plaatsjes, steden en lodges. Inslaan dus! Een gave grote houten giraf, leuke armbandjes, kleurrijke tas, lapje stof voor kussentjes en wat leuke schaaltjes. Okahandja, waar de rivieren Okakango en Okamita samenvloeien, betekent letterlijk; ‘de plaats waar twee rivieren bij elkaar komen om een grote te vormen. Het ligt naast de nationale weg. YES we zien er leuke “hutjes met houtsnijwerk, dus kijken en ….. Je kunt hier relaxed rondlopen en inkopen doen. Natuurlijk willen de mensen graag iets verkopen maar het is alles behalve opdringerig zoals we dit wel kennen van bijvoorbeeld Egypte, Marokko en Turkije.

Bijna allemaal LEEG! Zon, droogte en heeeeeeeel veeeeeeeeel zand maakt de lippen droog. “Goe poeieren” zegt Urbanus, wij zeggen “Goe smeren, vaak en veul”. We arriveren later in de middag op onze laatste overnachtingsplaats, Guesthouse Olive Grove. We worden over-enthousiast ontvangen. We besluiten niet hier te dineren maar extern. Om 19.30 uur staat de taxi klaar en brengt ons naar Joe’s Beerhouse! In deze uitgebreide eet- en drinktent is het goed toeven. Wel erg massaal, iets wat we natuurlijk ook niet echt gewend zijn. Als afsluitende maaltijd in Namibie nemen we NATUURLIJK beide een wildgerecht! En sluiten we af met jagermeister, aan de lege flessen te zien wordt dat hier wel vaker gedronken?

5 augustus: Na een overheerlijk ontbijt gaan we Windhoek eens verkennen. Windhoek ligt midden in Namibië en heeft ongeveer 170.000 inwoners. De bouw van de huizen is een combinatie van Duitse koloniale architectuur en moderne zakelijke gebouwen. We bekijken oa Christuskirche, Old station, mooie gebouw uit het koloniale verleden. Al snel valt ons op dat je er rustig en relaxed kunt rondwandelen maar we moeten ook al snel concluderen dat het niet echt een bijzondere stad is. Maar goed dus dat we bij aankomst niet ook hier zijn geweest maar direct zijn begonnen aan onze reis. Half dagje Windhoek is voor ons voldoende gebleken. We kopen nog wat kleinigheidjes maar ook nog wat nuttigs, een nieuwe BIG5 beurs voor Ruudje. Dan zit het buitenlands geld en de euries weer goed en veilig opgeborgen.

We pikken onze auto op bij Olive Grove Guesthouse en zeggen vaarwel tegen Windhoek, op naar de Airport. 3.652 km door Namibië gereisd! Na een vrij heftig vluchtje naar Frankfurt, veel turbulentie komen we rond het middaguur weer thuis in Eersel en Bergeijk. We worden daar hartelijk ontvangen!

Weer thuis betekent in dit geval het einde van een onvergetelijke reis! Eindwoorden van dit avontuur zijn dan ook niet of nauwelijks te vinden, wij verwachten dat die ook niet echt noodzakelijk zijn? Bovenstaande beelden en links zeggen genoeg! We hebben SAMEN INTENS genoten van de uitgestrekte natuur, de natuur, de uitgestrektheid, de vriendelijke, gastvrije mensen, de dieren, de accommodaties etc. We weten wat STILTE en DONKER is. Meer info over Namibië, vraag het ons gerust! Ons reis-info-boek eindigt met: Ons hoop dat jullie die reis geniet het en dat jullie eendag weer sal terugkeer na ons mooie en diverse land! DAT BELOVEN WE!!! Wanneer ….. dat weten we nog niet, het staat zeker op “ons reis-verlanglijstje” eens terug te komen! Rest ons nog Africa Feeling te danken voor deze GEWELDIGE reis! Africa opzoeken? Check zeker even www.africafeeling.nl. Wij sluiten weer iets bijzonders af, gelijktijdig zijn we ook weer een stap dichterbij ons volgende avontuur…

2 Comments

Leave a Reply