Op een bijzondere manier door Nepal

’s Middags bezoeken we Patan, koningsstad me een koninklijk paleis en prachtige tempels. Op de UNESCO lijst, nummer 121. Patan is the center of fine art and Buddhist and Hindu culture. Het Durbar-plein van Patan is een Durbar-plein in het Nepalese Patan. Op het plein waren indrukwekkende voorbeelden van de Newah-architectuur en kunst van de Malla-dynastie te bewonderen. De Krishna Mandir is de belangrijkste tempel, andere tempels zijn de Bhimsen-tempel, de Vishwanath-tempel en de Taleju Bhawani tempel. Het paleis heeft drie binnenpleinen, Mul Chowk, Sundari Chowk en Keshav Narayan Chowk. Narshigha is het linkse beeld en heeft iemand gedood en haalt uit zijn buik het slechte karma, om in het volgende leven met een goed karma terug te keren. Rechtse is Hanuman “the king of the monkey” is de zevende reïncarnatie of Bishnu. Deze staat voor een goed karma. Daarom is hij gekleurd door het eren. Hanuman, ook bekend als Njaneya, Mahavira en Bajrangbali, is een vurige aanhanger van de god Rama.

Op naar de gouden tempel, eerst even de leeuwen passeren. Eens kijken welke leeuw het hardst brult. Er wordt hier erg veel geofferd met bloemen en fruit. Daar staat deze aap centraal voor, die een vrucht offert.

Bij deze drinkplaats mag alleen water gedronken en gehaald worden, dit water komt rechtstreeks (onbehandeld) uit de rivier. Hier is het niet toegestaan om kleding ed te wassen. Wij slaan een rondje water ff over……..

We zijn met de rafting ongeveer 4 uur onderweg, halverwege hebben we een geweldige picknick. Er wordt voor ons een heerlijke en verse lunch klaar gemaakt aan de oever van de rivier. Tafel, borden, bestek e.d. wordt meegenomen voor ons. Voor een dergelijke rafting moet je minimaal met zes zijn echter wij zijn maar met zijn twee, Maxim heeft een aantal extra Nepalezen geregeld voor ons. Een uitje dus voor een paar jongens. Met ons nog een kleine kano, mocht er iemand uit de boot vallen. Daarbij een complete extra raftboot voor hulp en de lunch. Kortom, een heel team in actie om twee Nederlanders over de Trishuli rivier te laten raften. Het is een serieuze rafting want we maken stevige stroomversnellingen mee, droog blijven is er dan ook zeker niet bij. Geen probleem want het weer is goed. We hebben een overheerlijke en verse lunch aan de oever!

Na een paar uur wild raften (is de laatste dagen veel regen gevallen dus de rivier is lekker ruig!), komen we aan bij ons tentenkamp aan de over. Tentovernachting, lekker! Na de “douche” lopen we nog even naar het achterliggende dorpje. De tijd heeft hier lang stil gestaan zo te zien. In de avond hebben we een heerlijk diner in een tent, een BBQ. Althans de kip was van de BBQ, de rest kwam uit de keuken. Big Fig Tented Camp, we were there…

We gaan op naar Pokhara. Onderweg zien we nog een leuke waterval en nog diverse landwerkzaamheden. Daarbij is op diverse plaatsen goed merkbaar dat er sprake is geweest van stevige regenval. Sommige dorpjes zijn omgetoverd tot complete rivieren met huisjes er langs. Wij genieten vanaf de achterbank met volle teugen, wat een schitterend land en cultuur wat nauwelijks vergelijkbaar is met Nederland.

We moeten onze spullen voor de trekking nog in orde maken. We mogen 10 kg p.p. meenemen, hiervoor hebben we van Binod een speciale tas gekregen. We moeten dus selectief inpakken, gelukkig krijgen we nog een last-minute tip om onze handdoeken mee te nemen. Ook onze lakenzakken moeten mee, we weten immers niet precies waar we terecht gaan komen in de bergen. De rest van onze spullen blijft achter in ons Hotel en zien we na de trekking wel weer terug. In de avond eten we in Restaurant Moon dance. We drinken na het eten nog een drankje met Maxim en Laxmi van Reis met mij, die zijn toevallig ook hier met een van hun groepsreizen. Gezellig! Eigenlijk te laat in bed want om 04.15 uur gaat de wekker.

27 juli: Goedemorgen of nacht? 04.15 uur de wekker om 05.00 uur staat Binod aan de deur. Taxi staat klaar, dus om 05.20 uur arriveren we op de Airport van Pokhara. Het inchecken begint nog niet, geen goed begin! Tara Air balie blijft gesloten? Het weer is niet echt goed en kennelijk gaan er al een aantal dagen geen of een beperkt aantal vluchten. We moeten door het Himalaya heen naar Jomson en de piloten vliegen hier op het zicht, dus niet met radar e.d. Het zicht moet dus goed zijn anders geen vluchten. Rond 06.15 uur begint toch het inchecken, alles ingecheckt dus naar de koffie/thee. Blijft maar duren en duren. Nog maar wat koffie en een hapje besteld. Vooralsnog hebben we vertraging maar horen niks van definitief cancellen. Binod is druk in de weer om zoveel mogelijk info te vergaren via zijn uitgebreide netwerk. Rond 11.00 uur krijgen we definitief te horen dat de vluchten niet door gaan. We kijken nog ff of een helikopter een optie is, die gaan kennelijk wel. Van dat plan zien we uiteindelijk af. Na ruim zeven uur “vliegveldzitten” gaan we terug naar ons hotel. Spullen weer uit de storage gehaald en weer onze kamer in.

 Aangezien we na de Mustang-trekking nog een aantal activiteiten in Pokhara gepland hebben staan, besluiten we het Mountainbiken naar voren te halen en dit deze middag te gaan doen. Hapje eten, want ook dat is er allemaal een beetje bij in geschoten. Daarna Mountainbikes ophalen en gas er op. We rijden/crossen door het buiten gebied van Pokhara. Kleine dorpjes, heuveltjes en rivieren doorkruisen. Vele rijstvelden en we zien hoe ook de schoolkinderen de rivieren moeten trotseren om van- en naar school toe te gaan. Erg leuke tocht en zeker een aanrader als je in Pokhara bent.

Na het inleveren van de bikes, drinken we een biertje op een terras.Daarna opfrissen/douche en lekker met z’n tweetjes uit eten in Pokhara. Leuke stad en je kunt er ook ’s avond prima alleen op pad, mensen zijn hier erg vriendelijk en we voelen ons nergens onveilig. Dit is ons voorafgaand ook medegedeeld. Na het eten gaan we direct plat want morgenvroeg om 05.00 uur moeten we er weer uit. Poging twee om te vliegen naar Jomson.

Na twee uur wandelen, door modder, plassen en stenen zien we weer auto’s staan. Deze tocht was niet geheel ongevaarlijk vanwege de landslides en vallende stenen maar Binod houdt alles goed in de gaten. Top gids! We vervolgen wederom met een klein autootje over wegen die in NL als onbegaanbaar verklaard zouden worden.

29 juli: Goedemorgen Tatopani. Vroeg eruit, ontbijten en wegwezen. We moeten te voet want verkeer vanuit Tatopani naar Jomson is niet mogelijk vanwege het weer. Gelukkig heeft Binod een drager voor onze spullen kunnen regelen, die loopt met ons mee tot Ghasa. In de hoop dat we vanaf daar met de bus/auto verder kunnen. We passeren weer prachtige piepkleine bergdropjes, watervallen enz enz. Wat dat betreft is overland wel gaver als via de lucht.

We hebben nog een korte cola stop bij mensen thuis. Ongelooflijk hoe de mensen hier nog leven in de bergen. Erg bijzonder om te zien en we gaan jaren terug de tijd in, die wij niet kennen. We worden hartelijk ontvangen en we geven de kindjes nog wat snoepjes en pennen.

Wij hebben daarmee wel wat moeite!! Er is geen andere optie en volgens Binod geen probleem. Qua tempo schiet het nu minder op, dus besluit Binod te dragen.

We kruisen de grens met Mustang waar we onze permits af moeten laten stempelen.

We mogen mee maar moeten er na 10 minuten alweer uit. Hier staan meer bussen en kunnen we koffie/thee krijgen (die overigens hetzelfde smaakt!). We zitten met een aantal Nepalezen gezellig in een hutje. Na een klein uurtje kunnen we met de bus naar Jomson, zoals het er nu naar uitziet een ritje van ongeveer twee uur zonder opstakels. Maar ja, niks is zeker hier en al helemaal niet met deze weersomstandigheden. Bij vertrek zaten we achterin maar we worden al snel naar voren gezet want achterin is echt niet te doen. Je vliegt in zo’n lokale bus met je hoofd tegen het plafond aan. Vooraan is het ietsje beter en kunnen we ook volgen dat we over wegen rijden die eigenlijk niet toegankelijk zijn. Wat een beleving in zo’n bus, soms ook best spannend en eng.

We zijn bijna in Jomsom en dan blijkt plotseling de weg, weg te zijn. Vanmorgen was hier nog een brug, nu dus niet meer. We zien een bus staan midden in de rivier, deze staat vast en kan niet meer verder. Geen optie dus om met onze bus hetzelfde te doen. Oplossing is al onderweg! Er komen twee tractors aan om iedereen na de overzijde te rijden, tevens hebben ze al palen bij voor de nieuwe brug. We mogen met z’n allen in de achterbak van een tractor. Veiligheid? Ach ja, ook wij willen naar Jomsom. Aan de andere zijde van de rivier staat al een andere bus te wachten voor het vervolg. Een onvergetelijke ervaring, zeker onze dagmovie even kijken.

We lopen een uurtje of twee voordat we bij het “Hillton Hotel” cola met een mars nuttigen. Daarna vervolgen we onze schitterende route naar Kagbeni.

We lunchen daar in Paradise, trekkers lodge, met Tibetaans brood en een kaneelpannekoek. We hebben hier een goed Wifi (!!??), we facetimen ff met het thuisfront wat de Nepalezen erg grappig vinden. We lopen eerst door het prachtige bergdorpje Kagbeni, erg bijzonder om te zien hoe de mensen hier leven.

Rond het middaguur gaat het hier nogal te keer qua wind, dus mondkapje voor en labello voor de lippen. Petten verankeren dus. Dit “windfenomeen” treedt elke dag op in het lower-mustang gebied nabij Jomsom. We vervolgen onze route met een serieuze klim van zo’n 25%, daarna is het veel klimmen en dalen. Een geweldig gebied. We merken goed dat de lucht al wat ijler wordt. Dus de ademhalingsfrequentie kan omhoog. Ook niet gek want we starten in Jomson op ongeveer 1700 meter en slapen in Chhusang op zo’n 2900 meter, klein beetje is dat wel voelbaar (draaierig). Erg rustig gebied, enkele jeeps, paarden en ezels veel meer komen we hier niet tegen. Wel gaaf dat we 12 gieren zagen zitten in de rivierbedding.

Richting het einde zijn de kilometers voelbaar, zeker ook de voeten zijn goed gemasseerd vanwege de stenen en keien op de weg. Dorpje waar crematie gaande is. NEPAL, Never ending peace and love. We komen aan in Chhusang alwaar Binod een prima kamer voor ons heeft geregeld met een heerlijke douche. Dik verdiend. Nette kamer en eetruimte in deze Guesthouse, en dat allemaal in de upper Mustang.

Vrij snel komen we bij een aantal caves, 15 stuks. Deze zijn goed te zien vanaf de rivierzijde. Honderden jaren geleden woonden hier mensen in. Deze caves zijn alleen toegankelijk vanaf de rivierzijde. National Geografic heeft hier eens onderzoek trachten te doen, er gebeurde toen in snel tempo een aantal ongevallen. Daarna werd alles gestaakt, men verwacht dat hier nog geesten rondhangen. Na deze korte stop is het gedaan met de rust, de weg gaat serieus stijl omhoog, op deze hoogte slaat dat meteen op je ademhaling.

We gaan al snel klimmen, serieus klimmen. We passeren enkele geweldige bergdorpjes. We lopen langs smalle paadjes en erg diepe afgronden. Gelukkig dat Binod er bij is zodat ik begeleid kan worden langs de afgronden, niks voor Ruudje.

We lunchen (dik verdiend) in Samer, nadat we de eerste top van 3500 meter hebben bereikt. Doordat de lucht ijler wordt, is de ademhaling strakker en heftiger, soms een beetje duizeligheid. Dus die lunch gaat er wel in, heerlijk genieten van Tibetaans brood. Binod heeft nog een klein champignonnetje.

Ook vandaag is het weer onvoorspelbaar. Landslides, modder, in de wolken lopen, rivier doorkruisingen enz enz. In het Upper Mustang regent het bijzonder weinig, de regen die wij mogen trotseren is hier al vijf jaar niet aan de orde geweest. Na de lunch gaan we weer serieus klimmen. Bereiken de 4000 meter, toch echt wel moeizaam als je gewend bent op zeeniveau te leven. Jaaaa, we leveren echt wel een TOP prestatie vandaag. We zijn trots op ons zelf en dat kunnen we ook gerust.

Rond 17.00 uur komen we aan bij onze Guesthouse/hotel. Nilgiri Guest House & Restaurant, zie ook: www.wijhebbengeenwebsiteindebergenvannepal.com. We mogen even gebruik maken van de “Bath-Room”, helaas geen warm water…. Na zo’n zware dag, en je benen vol modder, zou een lekkere warme douche wel welkom zijn, ook voor de reuk trouwens! Tja, tis nie anders. We kunnen ons wat opfrissen en dat is ook genoeg ook. We hebben een zeer primitief kamertje, geen elektriciteit en water. Twee planken met een matrasje er op en een eigen gat in de kamer, oftewel wc….. We mogen ’s avond bij deze familie in de keuken mee eten. Echt een hele leuke ervaring na een pittige dag. We gaan lekker rond 21.00 uur plat. Vandaag was de zonnebrand en zonnebril niet echt noodzakelijk.

Temperaturen gaan hier aardig terug, dus we krijgen drie dekens mee in ons hokkie. Voor het eerst slapen we op 3775 meter, een bijzondere ervaring wat je zeker wel voelt.

Terwijl wij “afzien”, is Jolanda inmiddels in slaap gevallen krijgen we door van Bhim. Dat ipv om 12.00 uur, om 14.00 uur een overvolle lokale Jeep arriveert. Proppen dus! Alleen voor Jolanda wordt een plaatsje gemaakt omdat ze niet fit is. Bhim heeft pech, die mag alsnog te voet. Ook dit is weer een ervaring, met veel modder van de zware regenval en de conditie van de wegen. +/- 14 personen in 1 Jeep! Yep, we zijn in Nepal. Wel TOP en gastvrij dat ze in ieder geval plaats maken in een overvolle jeep. We hebben het al vaker gezegd, Nepalezen zijn echt super aardige mensen. We hebben ons hier nog geen seconde onveilig gevoeld en dat is ook nergens voor nodig.

Uiteindelijk zijn we weer herenigd in Ghami. Ennuh, een lekker warme douche in Hotel Royal Mustang. Zeker nodig na een tweetal inspannende dagen. Het tegenovergestelde t.o.v. de locatie waar we vandaan kwamen. Tijd om de was even te doen en uit te hangen. Als waslijn hebben we onze reserve veters aan elkaar geknoopt, als je reist moet je niet alleen flexibel zijn maar ook creatief. Hopelijk morgenvroeg droog? Na het opfrissen maken we een “guided city-tour” met Binod. Er wonen hier ongeveer drie honderd mensen, in dit erg leuke bergplaatsje Ghami. We horen muziek en dat blijkt het jaarfeest te zijn, een festival yakthum genaamd. In een soort van “gemeenschapshuis” worden we verwelkomd met thee n een groet. Echt vriendelijke mensen in Nepal, we kunnen het niet genoeg zeggen! Zij vinden het net zo bijzonder om ons te zien als andersom. Nadien willen ze zelfs met ons op de foto. Iedereen zingt liedjes (zeker even onze dagmovie kijken), drinken thee en rijstbier. Dat laatste slaan we maar over……. Het bloed van de Yak wordt opgevangen en verdeeld onder de aanwezige, ook dit laten we zeker schieten. Dit doen ze omdat het kennelijk goed voor de gezondheid is.

Erg bijzonder, toen we terug kwamen bij ons hotel lag de Yak schedel voor de deur, waar het bloed nog uitliep. Toen we naar de overkant liepen om te eten, waren ze de Yak schedel aan het ontharen. In het boeddhisme worden dieren geofferd maar niet in de tempel, in het Hindoeïsme doen ze dat wel. Tegenover ons hotel is een wasplaats, voor alles wat je maar wilt wassen. Het oude gedeelte van ons hotel is een oud klooster, een enkele monnik leeft daar nog en voorafgaand aan ons eten zien we hem de mantra zingen en bespelen. Wederom bijzonder.

Toen we naar de overkant liepen om te eten, waren ze de Yak schedel aan het ontharen. In het boeddhisme worden dieren geofferd maar niet in de tempel, in het Hindoeïsme doen ze dat wel. Tegenover ons hotel is een wasplaats, voor alles wat je maar wilt wassen. Het oude gedeelte van ons hotel is een oud klooster, een enkele monnik leeft daar nog en voorafgaand aan ons eten zien we hem de mantra zingen en bespelen. Wederom bijzonder. We eten in ons hotel en ook vanavond gaan we weer op tijd plattie. Wederom een bijzondere dag in het prachtige Nepal. We slapen vanavond op 3500 meter hoogte.

Bij Lo Manthang aangekomen, na zo’n vijf uur, gaan we meteen “inchecken” in ons “hotel”. Himalayan Guesthouse & Restaurant, www………np? Na een dik verdiende lunch even opfrissen, yes een warme douche, dus haren wassen. Daarna gaan we de “stad” verkennen. Lo Manthang staat ook op de werelderfgoed lijst van Unesco. Vroeger was deze stad ommuurd en was het verboden om buiten de stadsmuren te worden, inmiddels is dit veranderd maar de oude stadsmuren bestaan nog steeds. We zien wederom bijzondere mensen op straat die allerhande activiteiten uitvoeren die bij ons veelal niet meer aan de orde zijn en/of in een andere vorm. We bezoeken: The Jampa Monastery, The Thupchen Monastery en The Chode Gonpa was inmiddels gesloten, komen we morgen nog even voor terug. Zijn hier immers toch twee dagen.

 Daarna gaan we koffie drinken met Bhim en Binod, sinds ruim een jaar kennen ze hier ook cappuccino.

 Bijna terug in ons Hotel, horen we kindergeluiden. Dit blijkt een school te zijn, we vragen of we naar binnen mogen. We worden hartelijk ontvangen en mogen ons mengen tussen de kinderen, ongeveer 120 in totaal. De leerlingen vinden het super leuk. Er zijn negen mensen staf aanwezig, en van een van deze mensen krijgen we een geweldige rondleidingen door de school, slaapzalen, dining room, keuken, speelplaats en voetbalveld. De tijd heeft hier erg lang stil gestaan. Alle klassen zaten nu bij elkaar omdat er naschoolse studieuurtjes waren. De kinderen blijven op school van maandag t/m vrijdag en vele langer als de weg naar huis onbereikbaar is door het weer en/of te ver is. We krijgen thee aangeboden, ook hier weer super gastvrij. Dit maakt echt wel indruk dus we besluiten een leuke donatie te doen. Dit werd zeer gewaardeerd.

 Terug in ons hotel aangekomen was het tijd voor thee en diner. Bhim heeft vanmorgen een zak groente meegedragen, die hij heeft geplukt aan de Tsarang river. Deze maakt hij zelf klaar in de keuken van het hotel. Wij mogen mee proeven en “Bhim’s vegetables” zijn een begrip. Reis je ooit door Nepal en heb je Bhim als drager/porter, vraag dan zeker even naar zijn Vegetable recept, lekker! Genaamd: khole sag (Betekent: Rivier groente) Daarna plattie na weer een super vette dag in Upper-mustang. Ook hier weer erg koud in de nacht, maar goed we zitten dan ook weer op zo’n 3500 meter.

 Koffie/thee en dan gaan we Sija Jong Cave bezoeken. Deze cave, bestaande uit 4 etages, is 4000 jaar geleden bewoond geweest. Ben je claustrofobisch dan kun je beter niet gaan. Ze zeggen dat er 108 kamers aanwezig zijn. Wij kunnen met laddertjes alle vier de etages bekijken en door de “raampjes” naar buiten kijken. In het voorste kamertje zijn voorwerpen te bewonderen die in de grotten gevonden zijn. Erg speciaal…….

Aansluitend gaan we naar de overzijde van de droog staande rivier, om de Monastery Lo-Nifu Gumba te bezoeken. De laatste Monastery voor de grens van Tibet. Gebouwd in de bergwand en inmiddels 700 jaar oud. Hier leven 70 monniken waarvan 40 in opleiding. Helaas mogen bij de Monastery’s binnen nergens foto’s gemaakt worden, neem maar van ons aan dat ze allemaal bijzonder en indrukwekkend zijn.

We wandelen nog even berg op om nog een aantal caves te bekijken waar momenteel nog steeds mensen wonen. Het berg op wandelen blijft vermoeiend op deze hoogtes, dus flink hijgen om voldoende zuurstof binnen te krijgen. We kunnen deze caves niet in omdat dit echt prive is, wel erg gaaf om te zien dat dergelijk grotten nog steeds gebruikt worden. Daarna lunch (noodles soep met verse groenten) in Chhoser en weer op naar Lo Mantang by horse and Mountainbike. Jaaaaa, en op een terrasje buiten. Erg bijzonder want die kennen ze in het Mustang gebied niet echt. Wel even uitkijken welke stoelen je neemt, ze zijn namelijk niet allemaal Ruud en Jolanda proof!

Ook in Nepal was Jolanda weer ter paard, ook weer blij dat het ten einde was want na een kleine 4 uur paardrijden in de bergen doen de spiertjes en de billetjes toch wat pijn. Na een koffie/thee pauze in ons hotel, gaan we nog een bezoekje brengen aan The Chode Gonpa Monastery in Lo Manthang. Wederom bijzondere beelden die we niet vast mogen leggen met de camera’s. Hier leven 185 monniken waarvan ook weer een groot aantal in opleiding. Opvallend dat er in zo’n klein gebied een groot aantal Monastery’s staan waar vele kinderen het leven als monnik verkiezen. Voor de Nepalese beleving hebben ze een goed leven.

Terug in ons hotel, lekkere warme douche. Daarna relaxtijd en Jolanda mag genieten van een heerlijke massage. Na het diner in de Dining room, werken we nog even aan ons film- en beeldmateriaal. Op tijd plat want morgen gaan we weer verplaatsen met een prive Jeep en onze voeten. De jeep moeten we ff inlassen vanwege de vertragingen met de vluchten op de weg van Pokhara naar Jomsom. Onze permit heeft een bepaalde “houdbaarheid” dus moeten we creatief zijn om op tijd weer Upper-Mustang te verlaten. We sluiten wederom een gave en bijzondere dag af, truste! 

5 augustus: Goedemorgen Lo Manthang, voor de laatste keer want we zijn zo weer weg. Yes, we mogen uitslapen tot 07.30 uur vandaag, jippie wat een “feest”. Door de vertragingen met de vliegtuigen van Pokhara naar Jomsom, moeten we wat concessies doen in onze trekking. Vandaar dat we vandaag om 09.30 uur opgehaald worden met een Jeep. We gaan per Jeep en een stuk te voet naar Chhusang, dezelfde plaats Braka Guest House & Restaurant. In Tsarang kunnen we nog wat wc papier scoren, valt niet mee om dat hier te krijgen want in Nepal gebruikt dat niemand; schoonspoelen met water en that’s is. Gelukkig hebben we onze radars altijd aan staan en kunnen we, voordat onze “voorraad” op is, nog nieuwe scoren. Bounty’s er bij en we kunnen er weer tegen.

 We lunchen in Nilgiri Hotel Guest House alwaar we een aantal dagen terug hebben overnacht (kamer nummer 12 met de bedden nog steeds op dezelfde plaats). Noodles soep, lekker! Ennuh, weer buiten op het terras met een prachtig uitzicht. Dit keer een redelijk stevige houten stoel. Zouden hier over een aantal jaar meer terrassen ontstaan?

 We vervolgen de weg tot een eindje voor Samer, daar moeten we er uit en een eindje (+/- 30 min) lopen. Landslides, dus wandelen en aan de andere zijde weer met een Jeep verder, deze staat al netjes klaar voor ons.

We dalen af naar Tsele, hoezo “most dangerous roads on Earth”. Vanuit daar gaan we te voet naar Chhusang alwaar we rond 16.30 uur arriveren. Binod regelt wederom de beste kamer voor ons, met toilet en warme douche op de kamer.

Relaxing, douche (warm en goede straat!), biertje, diner enz. Tis vakantie…… Geen verassingen: we gaan op tijd plat.

6 augustus: Goedemorgen vanuit wederom Chhusang. Na het ontbijt gaan we weer aan de wandel. Vandaag weer een flinke tocht naar Kagbeni voor de boeg. Wat gaat ons deze dag weer brengen? We lopen in een kleine vier uur naar Kagbeni, alwaar we lunchen in ons verblijf. Paradise Trekkers Home. We hebben deze route al eens gelopen, toen met wat slechter weer. Blijft adembenemend, wat een geweldige landschappen.

Tegen de middag begint hier de wind weer enorm aan te trekken, een fenomeen zoals eerder beschreven. We hebben onze monddoekjes zeker weer nodig om het stof uit de luchtwegen te houden. Na de lunch lekker ff douchen. We bezoeken de Kag Chode Thupten Samphel Ling Monastery. Ook hier weer 45 monniken met een aantal in opleidingen. Blijft bijzonder.

Koffie bij de Yak Donalds, samen met onze gids Binod. Wederom een goed gesprek over Nepal en alle facetten rondom donaties e.d. Interessant en we leren steeds meer van dit schitterende land! Jolanda gaat nog ff plat, we zijn weer 700 meter gedaald maar nog aantal op 2800 meter. Ook van het dalen kun je wat misselijk zijn. Ruudje heeft er wat minder last van en drinkt een lekker koud Tuborg biertje (750 cl), terwijl wat laptop werk. We hadden hier acht dagen geleden een redelijke goede Wifi, echter nu is heel Kagbeni afgesloten van internet. Tja, zo gaat dat hier kennelijk. Niemand maakt zich er druk over en de mail kan nog wel een dagje wachten. Tis toch nie anders…….

7 augustus: Goedemorgen Kagbeni. Alhoewel goedemorgen, Jolanda heeft vannacht flink moeten hoesten. Hoogte kwaaltjes zegt onze gids. We vertrekken vanuit Kagbeni op 2800 meter en we lopen tot aan Muktinath omhoog, met enkele pittige steile beklimmingen. We doen Cola met een Snicker bij Hotel Sweet Dream. Apple Pie staat steevast op de kaart maar is eigenlijk nergens verkrijgbaar, ook niet het seizoen nu en aangezien hier alles vers is. De cola houden we er wel dagelijks is, want dat is toch een goed medicijn tegen allerlei kwaaltjes. Chocolade schijnt ook goed te zijn op hoogte dus dat is dan ook geen straf.

We bezoeken Jharkot, een klein bergdorpje, waar we plotseling voor een kleurrijke Monastery staan. We ontmoeten daar een vrouw uit Oostenrijk die al sinds 2008 naar Jharkot komt. Ze zou daar een eenmalig project doen maar het loopt inmiddels al acht jaar. Ze komen elk 1,5 jaar voor 3 a 4 weken naar deze Monastery toe. Goed dat mensen zich inzetten voor zulke projecten, opleiden kinderen, bouwen nieuwe schoolgebouwen, know how inbrengen enz. Ze had nu niet veel tijd en de Tibetaanse Monnik was er ook niet dus we hebben afgesproken dat we morgenvroeg terug komen. Onze slotklim naar Muktinath is pittig maar wordt beloond met een leuk “modern” plaatsje, vreemd na al die dagen van oude bergdorpjes bezoeken. We verblijven in Hotel Buddha & Himalayan Restaurant.

Helemaal blij met de Wifi, echter na een klein uurtje viel de elektriciteit uit en weg was de wifi. Typen dus met de looplamp erbij. Lauwe douche, daarna snackje, biertje, thee en avond eten. We vragen of de kachel aan mag, “ja, dat mag”, maar die hield er na vijf minuten alweer mee op. Verrassend, we gaan weer tijdig plat na een mooie wandeldag. Genoeg dekens want het is hier weer koud, 3800 meter. We leren, tijdens het eten en bij kaarslicht, nog wel een hele speciale man uit Belgie kennen, Gregory Lewylie. Hij reis per fiets door Nepal maar reist bijna over ter wereld per fiets. Spectaculaire verhalen passeren de reveu. Genieten en zeer bijzonder dat we hem hier leren kennen! Reizen is gaaf!

8 augustus: Goedemorgen Muktinath! We staan tijdig op want we gaan als eerste de Monastery bezoeken. Een erg heilige en belangrijke plaats voor Boeddhisten en Hindoeïsten over heel Tibet, Nepal en India. Die komen hier regelmatig naar toe. Voor iedereen is het belangrijk hier minimaal een maal in hun leven te zijn geweest. Gelukkig zijn we niet alleen, een aantal mensen uit India zijn naar Muktinath afgereisd. Voor hun is het geen probleem dat wij wat filmen en fotograferen, dit levert ons enkele leuke beelden op. Erg bijzonder om te zien wat Muktinath betekent voor veel mensen. Even op de foto met “onze” Binod en Bhim, ons Trekking team!

Na het bezoek aan de Muktinath Tempel gaan we ontbijten in ons hotel, kan ook wel want we hebben inmiddels honger gekregen. We waren immers om 05.45 uur alweer op. Na het ontbijt gaan we Muktinath verlaten maar niet voordat we het statuut van Guru padhma shamvhava, wat uitkijkt over Muktinath. Guru padhma shamvhava is de leraar van buddha. Aan dit statuut zijn ze al vier jaar aan het bouwen, het einde is in zicht. Het gros van de dag dalen we af, we lunchen in Kagbeni-8 en dik uur wandelen van het bergdorpje Kagbeni. Hier “kennen” we de weg, aan het begin van onze trekking, zijn we hier ook geweest. Na de lunch zouden we nog 1,5 uur wandelen tot aan Jomsom, dit werd dik 2 uur, want de rivier stond te hoog dus we moesten boven langs, nog eenmaal klimmen dus.

In Jomsom aangekomen was ons doel bereikt! Mustang trekking een feit! De laatste “etappe” was bijna 22 km, toch nog een pittig dagje. Na een opfrisdouche (hard nodig) tijd voor een biertje/wijntje en aansluitend avondeten. Een trekking in Nepal is een must!! Meer informatie? Wij helpen je graag verder! Net zoals aan het begin van onze trekking slapen we wederom in Hotel Majesty in Jomsom, prima uitvalsbasis voor het Mustang gebied! Yes, done! Alle stempels binnen! #Mustangtrekking

Bij ons hotel aangekomen, gaan we eerst ff ontbijten bij am/pm cafe. We hebben hier al eens geluncht toen we eerder in Pokhara waren, voor onze trekking. Aansluitend gaan we snel jolanda’s paraglide’s tocht boeken. Oeps, vertrek al over een half uur, rond 09.30 uur. Snel opfrissen en wegwezen. Ruud mag een uurtje later vertrekken naar de landingsplaats van het paragliden. Het is Nepal, dus vertrekken is altijd later dan gepland. Jolanda gaat met jeep naar de top van de berg aan het Fewa lake, uurtje rijden. Daar is het wachten geblazen tot er een plaatsje vrij komt om te vertrekken op het veld. Er hangen continu zo’n 60 paragliders in de lucht, mede doordat het deze dag echt perfect weer is. Wachten op een windvlaag, een paar meter rennen en wegwezen, de lucht in. Zitten en relaxen in de lucht.

Beneden aan te komen staat Ruud al te wachten (1,5 uur in de lucht staren is best vermoeiend). Jolanda is een beetje dol maar een super ervaring rijker! Goed gedaan dus! Na het gliden ff op naar onze kamer, het was immers om 05.00 uur alweer dag, deze dag. We hebben de Ganesh Suite, een super luxe kamer in ons hotel. Zie ook: http://www.crownhimalayas.com.np/. De badkamer is ongeveer net zo groot als sommige kamers in het Mustang gebied. We waren ff vergeten hoe dat ook alweer was. Einde van de middag ff een drankje en aansluitend een hapje eten bij de Moondance bar and Restaurant.

10 augustus: Uitslapen tot ongeveer 06.30 uur. Goedemorgen Pokhara dus! We gaan vandaag een dagje naar het Begnas lake toe. Met de kano naar de andere kant. Daar kunnen we ff zwemmen in het meer, hoezo lekker warm! Super, plonsen er zo in. Nadat we klaar zijn met zwemmen, gaat de in het meer levende vis, direct de bbq op. Overheerlijk met de lokale kruiden, oa knoflook.

11 augustus: Goedemorgen Pokhara, voor de laatste keer (althans voor 2016). We gaan voor de laatste keer ontbijten in am/pm Organic cafe, wederom goed. Rond 09.00 uur zijn we pleitos richting Bandipur. Ritje van zo’n drie uur met een koffiestop ergens na twee uur. Rond het middaguur zijn we in Bandipur, een erg leuk klein plaatsjes. Ook de autorit was weer enerverend, geheel zonder gevaren is het hier niet op de weg, maaaarrrrrrr het gaat kennelijk toch meestal goed. Dus we lachen er maar mee. Aangekomen in Bandipur moeten we buiten het dorp onze auto neerzetten en worden er mensen gebeld die onze bagage komen dragen. In het dorpje mogen namelijk geen fietsen, brommers, motoren en auto’s komen.

12 augustus: Een goedemorgen vanuit Bandipur, op tijd er uit want we vertrekken vandaag om 08.00 uur, is het plan. Het wordt toch 08.45 uur voordat we weg zijn, vanwege een uitgebreid en overheerlijk ontbijt in the Old Inn Bandipur. Al onze zut weer door het dorp gesleept en weer de auto in. Wederom spektakel op de Nepalese wegen. We lunchen al rond 11.30 uur, vroeg dus. Bij Hamlet Restaurant, wat we onderweg (ergens) tegenkomen. Op naar Bhaktapur, alwaar we pas tegen 16.00 uur arriveren. Wat een immense hectiek en drukte op de wegen in- en rondom Kathmandu. Ondanks dat is het genieten geblazen voor ons, ongelooflijk. We slapen in the Peacock Guest House. Ook weer een erg gaaf oud en traditioneel Newari huis.

Deze vrucht zagen we regelmatig opduiken in onze yoghurtjes en fruitschotels. Schijnt heel gezond te zijn met erg veel vitaminen, voor Nepal begrippen is dit een erg dure vrucht.

Terug bij de crematieplaats: Hier wordt een (dode) vrouw naar de rivierzijde gebracht en met de voeten in de heilige rivier gelegd. Eerst wordt het hoofd ontbloot en daarna de voeten. Aansluitend worden er liederen gezongen en mag de naaste familie water, uit de rivier, in haar gezicht en over haar voeten sprenkelen. Terwijl we dit alles aanschouwen, wordt het volgende lichaam al weer aangedragen. Deze stoet gaat nu op weg naar de crematieplaats, nadat het lichaam met bloemenslingers en andere versieringen zijn bedekt. Aangekomen op de crematieplaats ligt het hout al klaar, alvorens het lichaam daar wordt neergelegd, wordt er eerst driemaal (tegen de klok in) met het lichaam rond de houtstapel gelopen. Dit wordt gedaan door de mannelijke familieleden, in dit geval de zoons. De vrouwen kijken toe en brengen daarna nog een ceremonie. Eerst wordt er een stuk brandbaar hout op het ontblote gezicht gelegd, daarna wordt de stapel aangestoken. Ook de aanwezige familieleden filmen/fotograferen het ritueel/afscheid. Nog even een kijkje terug, en zien we het gereedmaken van de volgende twee crematies alweer in volle gang. Erg bijzonder om dit zo te zien. Voordat de volledige crematie is voltooid, duurt zo’n 3 a 4 uur. Tijdens de crematie blijft de familie/vrienden aanwezig tot het vuur gedoofd is.

poehoe, weer de stad in. Wat een bijzondere manier van afscheid nemen, voor Nepalese begrippen normaal, voor ons erg bijzonder. Hier gaan ze anders, meer open, om met de dood dan wij gewend zijn. Op naar het volgende leven………. Ons derde oog (zegening) is hier goed zichtbaar.

Op naar de Shree Boudhanath Stupa. Dit was ooit de grootste Stupa ter wereld maar is inmiddels ingehaald en is nu de derde grootste. Ook hier volop renovaties ivm de aardbeving van 2015. Over een paar weken zal deze Stupa, in verbeterde vorm, weer volledig zichtbaar zijn. We zien dan graag de foto’s van Maxim en Laxmi verschijnen zodra alles weer gereed is? Ook hier steken we weer een aantal kaarsjes aan.

Door de stromende regen bezoeken we deze Monastery nog, deze was ook voor een groot gedeelte beschadigd door de aardbeving van 2015. Begint nu weer erg mooi te worden, Laxmi en Maxim waren hier aanwezig tijdens de aardbeving.

Aan alles komt een einde dus ook aan ons Nepal avontuur. We gaan nog even opfrissen en een theetje drinken bij Laxmi en Maxim thuis, daarna is het rond 19.00 uur tijd geworden om afscheid te gaan nemen van dit prachtige land. Op naar de Airport van Kathmandu. We vliegen met Etihad naar Abu Dhabi maar een online check-in is hier niet mogelijk, dus hopelijk nog twee stoeltjes naast elkaar vrij? Niet het geval dus moeten ze improviseren, uiteindelijk wordt er besloten om ons in de Business class onder te brengen. Rood portje, drie gangen menu enz enz. We worden verwend door Etihad. Wat een ruimte, genieten om zo te vliegen. Rond middernacht komen we aan in Abu Dhabi, lokale tijd, voor ons is het inmiddels al later. Omstreeks 02.00 uur stijgen we weer op, op naar Schiphol met de KLM. Vliegtuig zit ramvol, ff iets anders dan het eerste deel van onze terugreis. Truste vanuit de lucht.

14 augustus: Goedemorgen vanuit de KLM vlucht vanuit Abu Dhabi naar Amsterdam. Beetje kunnen pitten, maar niet echt in een vliegtuig. Tegen 07.00 uur (lokale tijd NL) staan we weer aan de grond in Amsterdam. Vervolgens met de trein van Schiphol naar Eindhoven. Lang leve de NS, vanuit Maarssen met de bus naar Utrecht CS, weer een half uur vertraging.
Nepal bezocht per: Voet, Mountainbike, Paard, Vliegtuig, Bootje, Raft, Auto, Jeep (4×4), Bus, Tractor en Paragliden (lucht). Met speciale dank aan: Laxmi en Maxim van www.reismetmij.be, Binod, onze super Guide en Bhim, onze drager/porter. Voordeel van je reis eindigen is dat de volgende reis weer een stapje dichterbij is…….. Tot ons volgende avontuur!

Ook eens GEWELDIG avontuur in Nepal beleven? Wij helpen u graag verder, neem gerust eens vrijblijvend contact met ons op! Nepal is echt heel bijzonder en gastvrij!